French
DeutschKazimierz Sołowiej – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Kapelan, prałat | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Proboszcz parafii polskiej w Londynie | |
| Okres sprawowania | 1961–1979 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 11 czerwca 1938 |
| Odznaczenia | |
   | |
Kazimierz Sołowiej (ur. 27 lipca 1912 w Woronianach, zm. 20 maja 1979 w Rzymie) – polski duchowny rzymskokatolicki.
.jpg)
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 lipca 1912 w Woronianach jako syn Wiktora i Anastazji z domu Kunickiej[1][2]. W 1932 zdał egzamin dojrzałości w Nowej Wilejce[2]. Kształcił się w seminarium duchownym w Wilnie oraz studiował teologię i filozofię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie uzyskując w 1938 tytuł magistra teologii[1][2]. 11 czerwca 1938 otrzymał sakrament święceń kapłańskich[1][2]. Do 1939 był katechetą i prefektem szkół w Wołożynie[1][2].
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Francji[2]. Tam był duszpasterzem Polaków i zdemobilizowanych polskich żołnierzy[2]. Od połowy 1941 był duszpasterzem w Algierze, pracując jako kapelan w obozach wojskowych oraz jako katecheta w szkołach[1][2]. Od marca 1944 był formalnie w służbie wojskowej w stopniu kapitana, obejmując funkcję kapelana Placówki Ewakuacyjnej „Afryka Północna”[2]. Od listopada 1944 służył w Wielkiej Brytanii (Szkocji), jako tymczasowy kapelan Centrum Wyszkolenia Łączności w Kinross oraz więzienia w Middlebank[1][2]. Od czerwca 1945 do listopada 1947 posiadał etat kapelana CWŁ[2]. W tym czasie, od listopada 1946 był żołnierzem Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia[2]. W 1948 został zdemobilizowany[2].
Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Od 1948 do 31 lipca 1950 był duszpasterzem Polaków w Edynburgu[1][2]. Następnie do marca 1955 był sekretarzem i notariuszem Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii w Londynie[1][2]. Od tego czasu był duszpasterzem parafii polskiej Londyn-Śródmieście (Brompton Oratory), działającej w kaplicy kościoła św. Filipa Neri, a po czynionych staraniach o ustanowienie własnej świątyni od 2 lutego 1961 funkcjonującej w kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie[1][2].
W 1964 został papieskim prałatem honorowym[2]. Od 1970 był naczelnym kapelanem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów[2]. Założył Stowarzyszenie Serca Jezusowego[2]. Udzielał się także jako kapelan emigracyjnego Związku Artystów Scen Polskich, Koła Lwowian, członek rady Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego i Towarzystwa Pomocy Polakom[1][2].
Zmarł nagle 20 maja 1979 w Rzymie podczas pielgrzymki w ramach obchodów 35. rocznicy bitwy o Monte Cassino[3][2]. Został pochowany na Cmentarzu Gunnersbury w Londynie 30 maja 1979[1][2]. W kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie został upamiętniony witrażem św. Kazimierza (1986) oraz tablicą[2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (15 sierpnia 1973)[4][2]
- Medal Wojska[2]
- Krzyż Maltański I klasy[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Adam Treszka. Śp. ks. prałat Kazimierz Sołowiej / Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 36, s. 95-96, 98, Czerwiec 1979. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Andrzej Suchcitz: Kazimierz Sołowiej. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2019-04-15]. Andrzej Suchcitz: Ksiądz Prałat Kazimierz Sołowiej. bobola.church/pl. [dostęp 2019-04-15].
- ↑ 25-lecie kościoła św. Andrzeja Boboli i uczczenie pamięci śp. ks. Kazimierza Sołowieja. „Biuletyn”. Nr 52, s. 51, Styczeń 1987. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 5, s. 28, 31 grudnia 1973.