Klasztor Benedyktynek w Wołowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klasztor ss. benedyktynek
w Wołowie

Państwo	Polska
Miejscowość	Wołów
Kościół	Kościół katolicki
Rodzaj klasztoru	Przeorat
Właściciel	benedyktynki
Typ zakonu	żeński
Obiekty sakralne
Styl	eklektyzm
Data budowy	1884
Położenie na mapie Wołowa Klasztor benedyktynek
Położenie na mapie Polski Klasztor benedyktynek
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Klasztor benedyktynek
Położenie na mapie powiatu wołowskiego Klasztor benedyktynek
Położenie na mapie gminy Wołów Klasztor benedyktynek
51°20′07″N 16°38′46″E/51,335322 16,646158

Klasztor ss. benedyktynek w Wołowie, położony przy ul. Poznańskiej 13, składa się z domu zakonnego i kaplicy klasztornej.

W 1884 r. przy ówczesnej Winziger Strasse powstał murowany z cegły budynek fundacji katolickiej St. Joseph-Stift prowadzony prawdopodobnie przez siostry elżbietanki. Od 1898 do 1945 r. swoją siedzibę miały tu siostry boromeuszki z Trzebnicy. Na początku lat 30. XX w. dobudowano kaplicę^[1].

W 1958 r. w opuszczonym klasztorze zamieszkały benedyktynki ormiańskie^[2] (pochodzące ze Lwowa), które po 1945 r. przeniosły się do wielkopolskiego Lubinia. Siostry, z powodu braku rodzimych powołań i faktycznego zaniku społeczności ormiańskiej w Polsce, zdecydowały się w 1961 r., za czasów ksieni Jadwigi Jóżak, na konwersję na obrządek łaciński. Jej następczynią została siostra Romana (zm. 2006), a obecnie^[kiedy?] jest nią siostra Agnieszka.