Klucz płaski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Klucz płaski – narzędzie służące do dokręcania i odkręcania nakrętek i śrub, najczęściej o łbach 6-kątnych. Wśród najczęściej spotykanych kluczy istnieją dwie klasyfikacje: metryczna i calowa. W systemie metrycznym rozmiar klucza odpowiada odległości między szczękami w milimetrach, w systemie calowym odległość ta podawana jest w calach.
Śruba | DIN | ISO | uwagi |
---|---|---|---|
M3 | 5,5 | ||
M4 | 7 | ||
M5 | 8 | ||
M6 | 10 | Spotykane także 8 w sprzęcie azjatyckim. | |
M7 | 11 | ||
M8 | 13 | Spotykane także 12 i 14 w sprzęcie azjatyckim. | |
M10 | 17 | 16 | |
M12 | 19 | 18 | |
M14 | 22 | 21 | |
M16 | 24 | ||
M18 | 27 | ||
M20 | 30 | ||
M22 | 32 | 34 | |
M24 | 36 |
Kontrola autorytatywna (narzędzie ręczne):