Kościół św. św. Piotra i Pawła w Terebiniu – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Werbkowice ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego ![]() | |||||||||||||||
![]() |
Kościół św. św. Piotra i Pawła w Terebiniu – rzymskokatolicki kościół w Terebiniu, dawna cerkiew św. Eliasza.
Wzniesiona najprawdopodobniej w II poł. XVIII w. (chociaż istnieją wzmianki na jej temat jeszcze z XVII stulecia) na potrzeby społeczności wyznania unickiego[1]. Po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 przejęta przez Rosyjski Kościół Prawosławny[1].
Adaptacja cerkwi na kościół nastąpiła w 1921, nowym patronem obiektu został św. Andrzej Bobola. Prawosławni mieszkańcy Terebinia bezskutecznie odwoływali się od tej decyzji do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego[2]. W czasie II wojny światowej kościół ponownie został zaadaptowany na cerkiew[3]. W 1950 świątynię przejęła katolicka parafia w Werbkowicach. Budynek w 1951 został rekoncyliowany; nosi od tego czasu wezwanie św. św. Piotra i Pawła[3]. W momencie zmiany wyznania w Terebiniu, na skutek wywózek Ukraińców do ZSRR i Akcji Wisła, pozostała tylko jedna osoba deklarująca wyznanie prawosławne[4]. Od 1990 kościół św. św. Piotra i Pawła jest świątynią parafialną[3].
W latach 2001–2003 kościół został przeniesiony na nowe miejsce i rozbudowany[1].
Budynek jest drewniany, trójdzielny, z jedną kopułą. W jego zewnętrznej architekturze wyróżnia się otaczający cały obiekt dach, wsparty na słupach. We wnętrzu zachowały się pierwotnie greckokatolickie ołtarzyki z ikonami[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Zabytki powiatu hrubieszowskiego. Hrubieszów: Muzeum im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie, 2011, s. 142. ISBN 978-83-931607-0-9.
- ↑ A. Matreńczyk, Nas teraz będziecie słuchać, "Przegląd Prawosławny", nr 7 (277), ISSN 1230-1078, s.34
- ↑ a b c Terebiń parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła
- ↑ Wysocki J.: Ukraińcy na Lubelszczyźnie w latach 1944-1956. Lublin: Instytut Pamięci Narodowej, 2011, s. 78. ISBN 978-83-7629-260-1.