Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu

nr rej. 391/92 z dnia 13 kwietnia 1992[1]
kościół filialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Międzyrzecz
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Miłosierdzia Bożego w Bobowicku
Wezwanie	Podwyższenia Krzyża Świętego
Wspomnienie liturgiczne	14 września
Historia Data rozpoczęcia budowy 1901 Data zakończenia budowy 1904 Data poświęcenia 1904
Dane świątyni Styl neogotyk Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 2
Położenie na mapie Międzyrzecza Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu
Położenie na mapie Polski Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu
Położenie na mapie województwa lubuskiego Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu
Położenie na mapie gminy Międzyrzecz Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu
52°26′50″N 15°37′12″E/52,447222 15,620000
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Międzyrzeczu – rzymskokatolicki kościół filialny położony na terenie szpitala psychiatrycznego w Obrzycach – dzielnicy Międzyrzecza, w województwie lubuskim. Należy do parafii Miłosierdzia Bożego w Bobowicku i dekanatu Pszczew diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Świątynia została wybudowana w latach 1901-1904 w stylu neogotyckim według projektu architekta Küblera z Międzyrzecza w pierwszym etapie budowy szpitala. Konsekrowana została w dniu 23 sierpnia 1904 roku przez Edwarda Likowskiego, biskupa pomocniczego poznańskiego. Świątynia została poświęcona ponownie w 1963 roku przez administratora Wilhelma Plutę. W latach 1999–2000 kościół został wyremontowany.

Kościół został wybudowany na planie prostokąta i składa się z wielobocznie zamkniętego prezbiterium od strony wschodniej i kwadratowej kruchty od strony zachodniej. Dach świątyni jest zwieńczony małą wieżyczką na sygnaturkę. Nad korpusem znajduje się narożna wieża pokryta stożkowym hełmem. Elewacje posiadają oblicowanie, w postaci czerwonej cegły i są ozdobione zielonymi kształtkami ceramicznymi. Wnętrze budowli jest dwunawowe i nakryte jest stropem drewnianym. Nawa główna jest szersza i otwiera się do nawy bocznej ostrołukowymi arkadami podpartymi przez granitowe kolumny^[2].