Kobyla Głowa (Beskid Mały) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kobyla Głowa
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Mały

Wysokość

543 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Andrychów
Mapa konturowa gminy Andrychów, blisko centrum na prawo u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kobyla Głowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kobyla Głowa”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kobyla Głowa”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, po lewej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kobyla Głowa”
Ziemia49°50′12,8″N 19°23′57,6″E/49,836889 19,399333

Kobyla Głowa (543 m) – szczyt w północnej części Beskidu Andrychowskiego (Beskid Mały). Znajduje się w Paśmie Bliźniaków, po południowej stronie Susfatowej Góry[1]

Kobyla Głowa znajduje się w granicach wsi Zagórnik w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Andrychów. Jest porośnięta lasem, ale są na jej stokach dwie polany; jedna o nazwie Polana na stokach grzbietu łączącego ją z Susfatową Górą, druga na stoku zachodnim[2]. Na Polanie jest szafkowa kapliczka z Matką Boską Kalwaryjską[3]. Polany są pozostałością dawnego pasterstwa, w Beskidzie Małym będącego dawniej jednym z ważnych źródeł utrzymania miejscowej ludności[4]. Przez Kobylą Głowę prowadzi szlak turystyczny[5].

Nazwa szczytu pochodzi od legendy o sierotce Marysi z Inwałdu. Porzuconej w tym miejscu w lesie dziewczynce ukazała się zmarznięta kobyla głowa prosząca ją o wzięcie na ręce i ogrzanie. Odwdzięczyła się spełniając jej marzenie; porzuconą sierotkę zamieniła w bogatą panią, a pobliski dąb w jej dwór[3]. Nieco inna wersja legendy mówi, że sierotka krzywdzona przez macochę sama uciekła z domu i tu spotkała dobrego ducha Kobylą Głowę, który ku zazdrości macochy umieścił ją w domy dobrych ludzi. Nazwa Kobyla Głowa jest stara i ludowego pochodzenia. W 1964 r. Komisja Nazewnictwa nieprawidłowo zmieniła ją na Kobyla Góra[4], ale obecnie w państwowym rejestrze nazw geograficznych przywrócono prawidłową nazwę Kobyla Głowa[6].

Szlaki turystyczne
szlak turystyczny zielony Andrychów – Pańska Góra – Czuby – Przełęcz Biadasowska – Wapienica – Przykraźń – skrzyżowanie Panienka – Susfatowa Góra – Przełęcz Kaczyńska – Narożnik – przełęcz Sosina – Czuba – Gancarz – Czoło – Przełęcz pod Gancarzem – Groń Jana Pawła II[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-02-29].
  2. ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-02-29].
  3. ↑ a b Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 190, ISBN 978-83-62460-50-2.
  4. ↑ a b Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 45–84, 364.
  5. ↑ a b Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
  6. ↑ Państwowy rejestr nazw geograficznych [online], codgik.gov.pl [dostęp 2024-02-24].
Szczyty Beskidu Małego
Grupa Czupla i Magurki Wilkowickiej
Beskid Andrychowski
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kobyla_Głowa_(Beskid_Mały)&oldid=73014154”