Kod – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy systemu znaków. Zobacz też: KOD – Komitet Obrony Demokracji.

Ten artykuł od 2015-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.

W semiotyce kod to system znaków; wyróżnia się tutaj m.in. kody otwarte i zamknięte.

W teorii informacji kod to reguła, według której informacjom cyfrowym ${\displaystyle k}$-wymiarowym, zwanym też informacjami pierwotnymi (źródłowymi) lub ciągami informacyjnymi ${\displaystyle {\vec {x_{i}}}=(x_{i1};x_{i2}\dots x_{ik}),i=1,2,\dots ,L}$ złożonymi z informacji elementarnych ${\displaystyle x_{ij},j=1,2,\dots ,k,}$ przyporządkowane są ciągi kodowe ${\displaystyle n}$-wymiarowe ${\displaystyle s({\vec {x_{i}}}=s_{i1},s_{i2},\dots ,s_{in}),}$ czyli sygnały złożone z ${\displaystyle n}$ sygnałów elementarnych ${\displaystyle s_{in},n\neq ,}$ przy czym ${\displaystyle n>k.}$

• kod Aikena
• kod ASCII [aski] (ang. American Standard Code for Information Interchange) – przypisujący 7-bitowej liczbie (128 kombinacji) znaki pisarskie
• kod autoryzujący (ang. Auth-Info Code) unikalny kod generowany dla każdej domeny
• kod bajtowy
• kod Baudot
• kod binarny i kod Graya
• kod EBCDIC (ang. Extended Binary Coded Decimal Interchange Code) – rozszerzony dziesiętny zakodowany dwójkowo kod wymiany
• kod genetyczny
• kod Golda
• kod Hamminga
• kod Huffmana, tj. optymalny (najkrótszy) kod prefiksowy otrzymany za pomocą algorytmu Huffmana
• kod językowy
• kod kreskowy
  • jednowymiarowe (np. kod towarowy EAN)
  • dwuwymiarowe (np. kod QR)
• kod lotniska IATA – trzyliterowy kod alfanumeryczny, służący do oznaczania portów lotniczych
• kod lotniska ICAO (ang. Location Indicator) – powszechnie używana nazwa czteroliterowego tzw. wskaźnika lokalizacji
• kod Morse’a
• kod NATO (ang. NATO reporting names)
• kod otwarty – jednoklasowy system znaków, do którego ciągle można wprowadzać nowe elementy. Przykładem kodu otwartego jest Unicode.
• kod pocztowy
• kod PUK (ang. Personal Unblocking Key) – ośmiocyfrowy kod umożliwiający odblokowanie karty SIM używanej w telefonie komórkowym
• kod Q
• kod samochodowy
• kod samolotowy
• kod splotowy
• Unicode
• kod zamknięty – jednoklasowy system znaków, do którego nie można wprowadzać nowych elementów.

W informatyce, a dokładniej inżynierii oprogramowania, wyróżnia się kod źródłowy i kod wynikowy.

W telekomunikacji wyróżnia się kodowanie liniowe.

W przypadku zabezpieczania nadawanego sygnału przed błędami podczas transmisji można mówić o kodach korekcyjnych lub detekcyjnych.

Informacje w projektach siostrzanych

Multimedia w Wikimedia Commons

Definicje słownikowe w Wikisłowniku

• geokodowanie
• nierówność Krafta-McMillana
• szyfr