Komitet Narodowy Polski (1831–1832) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Skrót | KNP |
---|---|
Przewodniczący | |
Data założenia | 5 grudnia 1831 |
Data rozwiązania | 1832 |
Adres siedziby | |
Ideologia polityczna | |
Poglądy gospodarcze | agraryzm (zniesienie pańszczyzny, uwłaszczenie włościan), równość obywateli |
Komitet Narodowy Polski – polska organizacja emigracyjna założona po upadku powstania listopadowego we Francji, Jej rozwiązanie przez władze francuskie spowodowało, że członkowie KNP kontynuowali działalność w tajnej organizacji Zemsta Ludu.
Powstała 5 grudnia 1831 roku w Paryżu pod kierownictwem Joachima Lelewela. KNP próbował godzić różne kierunki polskiego republikanizmu. Otrzymywał wsparcie finansowe od republikanów francuskich. Został zamknięty przez policję francuską w grudniu 1832 roku, a dodatkowo rozpadł się na poszczególne grupy. Celem było wyzwolenie Polski w granicach przedrozbiorowych, własnymi powstańczymi siłami, wprowadzenie republiki, zniesienie pańszczyzny, uwłaszczenie włościan i równość obywateli.
Działania KNP skupiły się na przeprowadzeniu powstania na ziemiach zaboru rosyjskiego. W tym celu zorganizowano wyprawę pod dowództwem płk. Józefa Zaliwskiego, miała to być część ogólnoeuropejskiej rewolucji. W celu przeprowadzenia wyprawy Lelewel i Zaliwski założyli tajną organizację Zemsta Ludu[1].
- Zobacz też kategorię:
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Barszczewska-Krupa 1979 ↓, s. 96.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alina Barszczewska-Krupa: Reforma czy rewolucja. Koncepcje przekształcenia społeczeństwa polskiego w myśli politycznej Wielkiej Emigracji 1832-1863. Łódź: 1979.