Konstal 14N – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstal 14N

Rekonstrukcja wyglądu katowickich tramwajów 14N+14ND
Dane ogólne
Kraj produkcji	Polska
Producent	Konstal
Miejsce produkcji	Chorzów
Lata produkcji	1963, 1967
Dane techniczne
Liczba członów	1
Długość	13 390 mm
Szerokość	2400 mm
Wysokość	3060 mm
Rozstaw wózków	1435 mm
Rozstaw osi w wózkach	1900 mm
Układ osi	Bo’Bo’
Moc silników	4 × 41,5 kW
Typ silników	silniki prądu stałego
Napięcie zasilania	600 V
Wnętrze
Wysokość podłogi	850 mm

Konstal 14N – typ prototypowego wagonu tramwajowego, wyprodukowanego w 1963 r. oraz w 1967 r. w zakładach Konstal w Chorzowie. Ogółem powstały trzy egzemplarze (dwa wagony silnikowe i jeden doczepny). W założeniu tramwaje 14N miały być uproszczoną konstrukcyjnie wersją stworzonego dla Warszawy tramwaju Konstal 13N, opracowaną na potrzeby pozostałych polskich miast z transportem tramwajowym^[1]. Z powodu awaryjności prototypów nie rozpoczęto produkcji seryjnej.

Konstal 14N był jednoczłonowym, jednokierunkowym tramwajem silnikowym. Pod względem mechanicznym jest identyczny ze swoim poprzednikiem, tramwajem 13N. Nadwozie oparte było na dwóch dwuosiowych wózkach napędowych; każdą oś napędzał jeden silnik prądu stałego. Z prawej strony nadwozia umieszczono troje czteroczęściowych drzwi harmonijkowych. Motorniczy kierował tramwajem za pomocą nastawnika jazdy w formie kierownicy^[1]. Energia elektryczna pobierana była z sieci trakcyjnej poprzez pantograf nożycowy. W porównaniu z tramwajami 13N zmieniono sposób rozruchu silników na bezpośredni^[2]. Prąd zatem był sterowany bezpośrednio za pomocą nastawnika (jak w wagonach typu N), zamiast styczników.

Prototypowe wagony silnikowe odróżniały się kilkoma rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Pierwszy prototyp z 1963 r. nie mógł być eksploatowany w składzie z innym tramwajem, podczas gdy drugi prototyp z 1967 r. wyposażono już w gniazda sterowania wielokrotnego. Ponadto w 1967 r. powstał prototyp wagonu doczepnego biernego o oznaczeniu 14ND. W porównaniu z wagonami silnikowymi doczepa 14ND pozbawiona była kabiny motorniczego i pantografu, a także nie posiadała napędu (silników). Natomiast jej ściana przednia była identyczna z tylną.

Państwo	Miasto	Typ	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe	Uwagi
Polska	konurbacja górnośląska	14N	1963, 1967	2	129, 140	prototypy, po 1969 r. nr 140 przebudowano na 13NS	[3]
		14ND	1967	1	141	prototyp, po 1969 r. przebudowana na 13NSD
Łączna liczba:				3

Pierwszy prototyp 14N dostarczono do konurbacji górnośląskiej, gdzie kursował z numerem taborowym 129. Został wycofany z eksploatacji w 1971 r. lub w 1975 r. i zezłomowany^[1][4]. Drugi prototyp wraz z doczepą bierną także dostarczono do konurbacji górnośląskiej. Silnikowy 14N otrzymał numer taborowy 140, natomiast doczepa 14ND numer 141^[4]. Z uwagi na wysoką awaryjność prototypowego składu (problemy z hamulcami w doczepie, niewielka wytrzymałość nastawnika jazdy i silników na udar prądowy podczas rozruchu^[2]) obydwa wagony przebudowano na typ 13NS oraz 13NSD poprzez montaż stycznikowego układu rozruchu^[5]. Ich eksploatacja została zakończona w 1985 r.^[1]

• lista tramwajów produkowanych w Polsce

• Zdjęcie pierwszego prototypu 14N