Kormoran czarnoszyi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kormoran czarnoszyi
Leucocarbo campbelli[1]
(Filhol, 1878)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

głuptakowe

Podrząd

głuptakowce

Rodzina

kormorany

Rodzaj

Leucocarbo

Gatunek

kormoran czarnoszyi

Synonimy
  • Urile campbelli Filhol, 1878[2]
  • Nesocarbo campbelli (Filhol, 1878)[2]
  • Phalacrocorax campbelli (Filhol, 1878)[2]
  • Phalacrocorax campbelli campbelli (Filhol, 1878)[2]
  • Phalacrocorax carunculatus campbelli (Filhol, 1878)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Kormoran czarnoszyi[4] (Leucocarbo campbelli) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest endemitem Nowej Zelandii. Występuje jedynie na Wyspie Campbella i sąsiednich wysepkach[3][5]. Zakłada gniazda na klifach przy wybrzeżu[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Nie wyróżnia się podgatunków[5][7]. Dawniej za podgatunki kormorana czarnoszyjego uznawano niekiedy kormorana wyspowego (Leucocarbo ranfurlyi) i kormorana łuskowanego (L. colensoi)[4][5]. Niekiedy wszystkie trzy wymienione taksony traktowano jako podgatunki kormorana szorstkodziobego (L. carunculatus)[5].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Osiąga około 63 cm długości oraz masę 1,6–2,0 kg[5]. Jego rozpiętość skrzydeł osiąga 105 cm[5][6]. Obie płcie są do siebie podobne[5]. Przewagę w ubarwieniu stanowi czerń na grzbiecie oraz biel na brzuchu. Ma także białe akcenty na skrzydłach[8]. W okolicy dzioba mają żółty pas. Osobniki w wieku reprodukcyjnym mają na głowie duży czub. Młode osobniki są bardziej brązowe niż czarne[6].

drapieżnikami. Polują na ptaki nurkując, co umożliwiają im duże płetwy. Żywią się rybami oraz skorupiakami[6].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Ich sezon lęgowy trwa od listopada do lutego. Średnio składają 2 jaja, które są jasnoniebieskie. Jajo ma 64 mm długości i 39 mm szerokości. Świeżo po wykluciu pisklęta nie mają piór i są czarne, a później ich ciało pokrywa ciemnobrązowy puch[9].

Styl życia

[edytuj | edytuj kod]

Żyją w dużych grupach, kolonie na klifach liczą nawet 150 gniazd. Dzielą obszar gniazdowania z innymi ptakami. Żyją do 13 lat[6].

Status

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran czarnoszyi jest klasyfikowany jako gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable). W 1975 roku szacowano liczebność populacji na około 2000 par lęgowych. Ze względu na brak istotnych zagrożeń dla gatunku trend liczebności oceniany jest jako stabilny[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leucocarbo campbelli, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e D. Lepage, Campbell Island Shag Leucocarbo campbelli, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-10-13] (ang.).
  3. a b c Leucocarbo campbelli, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 – kormorany – Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-10-13].
  5. a b c d e f g J. Orta, D.A. Christie, F. Jutglar, G.M. Kirwan: Campbell Islands Shag (Leucocarbo campbelli), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2024-10-13]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. a b c d e Campbell Island shag videos, photos and facts – Phalacrocorax campbelli [online], Arkive [zarchiwizowane z adresu 2018-11-24].
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
  8. kormoran czarnoszyi, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2024-05-27] (ang.).
  9. M.J. Szabo, Campbell Island shag, [w:] C.M. Miskelly (red.) New Zealand Birds Online [online], 2013 [dostęp 2024-05-27].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]