Kozin (województwo lubuskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kozin
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	gorzowski
Gmina	Lubiszyn
Liczba ludności (2011)	149
Strefa numeracyjna	95
Kod pocztowy	66-428
Tablice rejestracyjne	FGW
SIMC	0182640
	Położenie na mapie Polski Kozin
	Położenie na mapie województwa lubuskiego Kozin
	Położenie na mapie powiatu gorzowskiego Kozin
	Położenie na mapie gminy Lubiszyn Kozin
	52°51′14″N 14°58′05″E/52,853889 14,968056

Kozin (do 1945 niem. Eiserbruch) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Lubiszyn. Według danych z 2011 r. liczyła 149 mieszkańców. Miejscowość została założona w połowie XIX w. jako kolonia wsi Staw. Od 1945 r. leży w granicach Polski.

Położenie

Zgodnie z podziałem fizycznogeograficznym Polski według Kondrackiego teren, na którym położony jest Kozin należy do prowincji Niziny Środkowoeuropejskiej, podprowincji Pojezierza Południowobałtyckiego, makroregionu Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka oraz w końcowej klasyfikacji do mezoregionu Równina Gorzowska.

Miejscowość leży 10 km na południowy wschód od Myśliborza. Posiada układ ulicówki o rozrzuconej zabudowie.

Demografia

Ludność w ostatnich 3 stuleciach^[3]^[4]^[5]:

Historia

Kozin powstał w połowie XIX w. jako kolonia wsi Staw.

Nazwa

Niemiecka nazwa Eiserbruch pochodzi od nazwy terenowej, która jest złożeniem Eiser 'żelazny' i Bruch 'bagno'^[6]. Nazwa Kozin została nadana w 1949 r.^[7].

Administracja

Miejscowość jest siedzibą sołectwa Kozin.

Edukacja i nauka

Uczniowie uczęszczają do szkoły podstawowej w Stawie oraz do gimnazjum w Ściechowie.

Religia

Miejscowość przynależy do parafii rzymskokatolickiej pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Trzcinnej. Nie ma własnego kościoła.

Gospodarka

W 2014 r. liczba zarejestrowanych podmiotów gospodarczych wynosiła 10, z czego 9 to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą^[4]:

Dział	Ilość
rolnictwo, leśnictwo, łowiectwo i rybactwo	0
przemysł i budownictwo	6
pozostała działalność	4

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 60610
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 534 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Statistisches Landesamt Prussia: Die Gemeinden und Gutsbezirke des Preussischen Staates und ihre Bevölkerung: Nach den Urmaterialien der allgemeinen Volkszählung vom 1. december 1871 bearb. und zusammengestellt vom Königlichen Statistischen Bureau. T. II. Provinz Brandenburg. Berlin: Königl. Statistisches Bureau, 1873, s. 129.
↑ ^a ^b Bank Danych Lokalnych. [dostęp 2015-04-11].
↑ Raymond S. Wright: Meyers Orts- und Verkehrs-Lexikon des Deutschen Reichs. T. 2. Leipzig: 1913, s. 850.
↑ Nazwy miejscowe Polski: historia - pochodzenie - zmiany. Kazimierz Rymut (red.). T. V. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 2003, s. 244. ISBN 83-85579-29-X.
↑ M.P. z 1949 r. nr 76, poz. 947

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 60610

[2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 534 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[l3-3] Statistisches Landesamt Prussia: Die Gemeinden und Gutsbezirke des Preussischen Staates und ihre Bevölkerung: Nach den Urmaterialien der allgemeinen Volkszählung vom 1. december 1871 bearb. und zusammengestellt vom Königlichen Statistischen Bureau. T. II. Provinz Brandenburg. Berlin: Königl. Statistisches Bureau, 1873, s. 129.

[bdl-4] Bank Danych Lokalnych. [dostęp 2015-04-11].

[Meyers-5] Raymond S. Wright: Meyers Orts- und Verkehrs-Lexikon des Deutschen Reichs. T. 2. Leipzig: 1913, s. 850.

[rymut-6] Nazwy miejscowe Polski: historia - pochodzenie - zmiany. Kazimierz Rymut (red.). T. V. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 2003, s. 244. ISBN 83-85579-29-X.

[nazwa-7] M.P. z 1949 r. nr 76, poz. 947

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]