Krakowskie Okno – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krakowskie Okno

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Kościeliska
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	35 m
Głębokość	7 m
Deniwelacja	21 m
Wysokość otworów	1195 i 1210 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	90 m
Ekspozycja otworów	ku W, ku NE
Data odkrycia	1924 rok
Odkrywca	Tadeusz Zwoliński i Stefan Zwoliński
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-09.09
Położenie na mapie Tatr Krakowskie Okno
Położenie na mapie Karpat Krakowskie Okno
49°14′10″N 19°52′15″E/49,236172 19,870833

Krakowskie Okno (Krakowski Tunel) – jaskinia w Wąwozie Kraków w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich^[1]. Ma dwa otwory wejściowe w stoku Żaru, poniżej Wielkiej Turni, nad otworem Jaskini pod Oknem, w pobliżu jaskini Rura przy Oknie, na wysokościach 1210 i 1195 metrów n.p.m^[2]. Długość jaskini wynosi 35 metrów, a jej deniwelacja 21 metrów^[3].

Jaskinia jest obszernym, prostym tunelem, przebijającym na wylot skalne żebro. Oba jej otwory są bardzo duże. Dolny widoczny jest z dna Wąwozu Kraków. Niedaleko górnego otworu, nad 4-metrowym progiem, znajduje się ślepy, 10-metrowy komin^[3].

Jaskinia jest widna i sucha. Roślinność w niej nie występuje^[3].

Jaskinia została odkryta przez Tadeusza Zwolińskiego i Stefana Zwolińskiego w 1924 roku^[3].