Kristiina Mäkelä – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kristiina Mäkelä
Ilustracja
Kristiina Mäkelä (2018)
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1992
Orimattila

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Mistrzostwa Europy
srebro Monachium 2022 trójskok
Mistrzostwa Europy juniorów
srebro Tallinn 2011 trójskok
Mäkelä, 2019

Kristiina Mäkelä (ur. 20 listopada 1992) – fińska lekkoatletka specjalizująca się w trójskoku.

Międzynarodową karierę rozpoczęła w 2009 roku od siódmej lokaty na mistrzostwach świata juniorów młodszych i wywalczenia srebrnego medalu podczas letniego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy. Siódma zawodniczka mistrzostw świata juniorów w Moncton (2010). W 2011 została wicemistrzynią Europy juniorek. W 2016 była dziewiąta na mistrzostwach Europy oraz zajęła 12. miejsce w finałowym konkursie igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro, natomiast rok później była ósma na halowym czempionacie Starego Kontynentu w Belgradzie. Pierwszym międzynarodowym medalem zawodniczki było srebro wywalczone podczas mistrzostw Europy w Monachium (2022).

Wielokrotna złota medalistka mistrzostw Finlandii oraz reprezentantka kraju w meczach międzypaństwowych i drużynowych mistrzostwach Europy.

Okazjonalnie startuje w skoku w dal – w tej konkurencji zajęła m.in. dziesiątą lokatę na mistrzostwach Europy juniorów w 2011.

Rekord życiowy: stadion – 14,64 (19 sierpnia 2022, Monachium); hala – 14,38 (8 lutego 2019, Madryt). Obydwa rezultaty są aktualnymi rekordami Finlandii.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik
2009 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Włochy Bressanone 6. miejsce 13,03
Olimpijski festiwal młodzieży Europy Finlandia Tampere 2. miejsce 13,14
2010 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Norwegia Bergen 11. miejsce 12,76
Mistrzostwa świata juniorów Kanada Moncton 7. miejsce 13,26
2011 Mistrzostwa Europy juniorów Estonia Tallinn 2. miejsce 13,67
2015 Halowe mistrzostwa Europy Czechy Praga 8. miejsce 13,66
Superliga drużynowych mistrzostw Europy Rosja Czeboksary 7. miejsce 13,88
Mistrzostwa świata Pekin el. – 13. miejsce 13,83
2016 Halowe mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Portland 6. miejsce 14,07
Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam 9. miejsce 13,95
Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 12. miejsce 13,95
2017 Halowe mistrzostwa Europy Serbia Belgrad 8. miejsce 13,73
Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn el. – 16. miejsce 13,92
2018 Halowe mistrzostwa świata Wielka Brytania Birmingham 16. miejsce 13,73
Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin 9. miejsce 14,01
2019 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 6. miejsce 14,29
Superliga drużynowych mistrzostw Europy Polska Bydgoszcz 5. miejsce 14,10
Mistrzostwa świata Katar Doha 12. miejsce 13,99
2021 Halowe mistrzostwa Europy Polska Toruń 6. miejsce 14,23
Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio 11. miejsce 14,17
2022 Halowe mistrzostwa świata Serbia Belgrad 9. miejsce 14,14
Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene 9. miejsce 14,18
Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium 2. miejsce 14,64
2023 I dywizja drużynowych mistrzostw Europy[a] Polska Chorzów 5. miejsce 13,68
Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt el. – 18. miejsce 13,88
2024 Halowe mistrzostwa świata Wielka Brytania Glasgow 12. miejsce 13,47
Mistrzostwa Europy Włochy Rzym el. – 14. miejsce 13,76
  1. Zawody były częścią igrzysk europejskich.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]