Krwotoczna choroba zwierzyny płowej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krwotoczna choroba zwierzyny płowejzakaźna, lecz niezaraźliwa wirusowa choroba owiec oraz innych przeżuwaczy, przenoszona przez stawonogi. Chorują głównie jelenie wirginijskie (Odocoileus virginianus), owce, kozy, bydło, ale objawy kliniczne choroby opisano tylko u jeleni. Od 2004 roku jest to choroba zwalczana z urzędu w Polsce[1].

Etiologia

[edytuj | edytuj kod]

Czynnikiem chorobotwórczym jest wirus oznaczany skrótem EHDV (Epizootic haemorrhagic disease of deer virus). Wirus ten należy do rodziny Reoviridae i rodzaju Orbivirus i jest pokrewny do wirusa wywołującego chorobę niebieskiego języka. Obecnie znane jest 10 serotypów wirusa.

Obraz kliniczny

[edytuj | edytuj kod]

Obraz kliniczny zależy od postaci jaką przybiera choroba. U jeleni możemy wyróżnić następujące postacie EHD:

  • nadostra
  • ostra
  • chroniczna.

Podczas przebiegu choroby można stwierdzić: wysoką gorączkę, duszności, krwawe wycieki z nosa, silne zaczerwienienie błony śluzowej policzków i jamy nosowej. Dodatkowo mogą wystąpić obrzęki szyi i głowy. Stwierdza się również biegunki oraz domieszkę krwi w kale.

Zmiany anatomopatologiczne

[edytuj | edytuj kod]

Zmiany anatomopatologiczne występujące po śmierci w chorobie niebieskiego języka i krwotocznej chorobie zwierzyny płowej są do siebie bardzo podobne i na tej podstawie nie można odróżnić obydwu jednostek chorobowych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Gliński Zdzisław, Kostro Krzysztof, Luft-Deptuła Dorota. Krwotoczna choroba zwierzyny płowej (EHD) – nowa choroba zakaźna podlegająca zwalczaniu na terenie Polski. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska Lublin – Polonia”. 8, 2005. 
  • Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt – Wykaz chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania (Dz.U. z 2023 r. poz. 1075)