Krzyż Hanzeatycki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzyż Hanzeatycki
Hanseatenkreuz
Awers
Awers
Baretka
Baretka Krzyża Bremeńskiego
Baretka
Baretka Krzyża Hamburskiego
Baretka
Baretka Krzyża Lubeckiego
Ustanowiono

1915

Kruszec

posrebrzana miedź, emalia

Krzyż Hanzeatycki[1] (niem. Hanseatenkreuz) – odznaczenie wojenne ustanowione w 1915 roku przez trzy hanzeatyckie, wolne miasta Hamburg, Bremę i Lubekę za zasługi podczas I wojny światowej.

Opis odznaki

[edytuj | edytuj kod]

Odznaką Krzyża Hanzeatyckiego był miedziany, posrebrzany krzyż kawalerski. Awers krzyża pokryty był czerwoną emalią. W medalionie umieszczone było godło miasta nadającego odznaczenie. Na srebrnym rewersie wygrawerowana była inskrypcja: Für Verdienst im Kriege 1914 (Za Zasługi w Wojnie 1914).

Krzyż Hanzeatycki Bremeński noszono na białej wstążce z czterema czerwonymi paskami, Krzyż Hanzeatycki Hamburski na białej wstążce z dwoma czerwonymi paskami, a Krzyż Hanzeatycki Lubecki na wstążce składającej się z dwóch pionowych pasów białego i czerwonego.

Odznaczeni

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Krzyżem Hanzeatyckim.

Krzyżem zostali odznaczeni członkowie:

Krzyżami zostali odznaczeni również inni bardzo zasłużeni wojskowi m.in.: Manfred von Richthofen odznaczony wszystkimi trzema odznaczeniami.

Postanowieniem Senatu Bremy sztandar 75 Bremeńskiego Pułku Piechoty został udekorowany odznaczeniem. Był to jedyny przypadek odznaczenia jednostki wojskowej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak, Warszawa 1939, s. 422, 424, 434

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]