Krzysztof Kaczmarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Kaczmarski

Krzysztof Kaczmarski (Sanok, 2023)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1965 Sanok
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	2002 – historia Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Habilitacja	2015 Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Naczelnik Oddziałowego Biura Badań Historycznych
Instytucja	Instytut Pamięci Narodowej – oddział rzeszowski
Okres zatrudn.	od 2000
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof Jakub Kaczmarski (ur. 25 lipca 1965 w Sanoku) – polski historyk.

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1984^[1] (w tym samym roku szkołę ukończył Andrzej Romaniak, także historyk, współpracujący z K. Kaczmarskim)^[2]. W 1989 ukończył studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego^[1][3]. Został nauczycielem historii w macierzystym I LO w Sanoku^[1]. Z tej posady przeszedł do pracy w Oddziale Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie, gdzie 9 listopada 2000 objął stanowisko naczelnika Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej^[4][5][1]. Był też zatrudniony w Instytucie Historii i Archiwistyki Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu^[3].

W 2002 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt. „Stronnictwo Narodowe i jego organizacje wojskowe w okręgu rzeszowskim w latach 1939-1944”, napisanej na Wydziale Humanistycznym Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie^[3]. Specjalizacja dotyczyła historii najnowszej Polski, dziejów Stronnictwa Narodowego i Narodowej Organizacji Zbrojnej oraz Narodowych Sił Zbrojnych w regionie rzeszowskim. W 2015 otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych, nadany przez Wydział Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie^[6], na podstawie rozprawy pt. O wielką Polskę na wojennym wychodźstwie. Stronnictwo Narodowe wobec rządu gen. Władysława Sikorskiego (1939-1943)^[3].

Działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym; w marcu 1991 został przewodniczącym sanockiego koła ZChN^[7] i pełnił tę funkcję w kolejnych latach^[8], a 17 kwietnia 1994 został wybrany członkiem zarządu Regionu Podkarpackiego ZChN^[9]. Kandydował do Sejmu RP I kadencji w wyborach parlamentarnych w 1991 w okręgu wyborczym nr 30 z ramienia Wyborczej Akcji Katolickiej^[10]. W wyborach samorządowych 1998 uzyskał mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując jako członek ZChN z listy Akcji Wyborczej Solidarność^{[11][12][13][14]}. Po podjęciu pracy w IPN pod koniec 2000 ustąpił z funkcji prezesa sanockiego koła ZChN, jednocześnie rezygnując z członkostwa w partii oraz wystąpił z klubu radnych AWS w Radzie Powiatu^[4][15][16].

W 2000 został członkiem zarządu reaktywowanego stowarzyszenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku^[17][18][19]. Zasiadł w radzie historycznej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych^[20]. Udzielił wypowiedzi autorskich w wyprodukowanym w 2016 przez Telewizję Trwam reportażu pt. Historia Antoniego Żubryda^[21][22].

• Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939-1944. Instytut Pamięci Narodowej, 2003 ISBN 83-89078-26-0.
• Agresor – Ks. prałat Adam Sudoł w dokumentach Służby Bezpieczeństwa i Urzędu do Spraw Wyznań w latach 1957-1989, opracowanie: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak, ISBN 83-60380-07-4.
• Powiat sanocki w latach 1944–1956 (praca zbiorowa), redakcja: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak; w tym rozdział autorski: Kadra kierownicza sanockiej bezpieki w latach 1944–1956. Próba charakterystyki; Muzeum Historyczne w Sanoku / Instytut Pamięci Narodowej / Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział w Rzeszowie, Sanok – Rzeszów 2007, ISBN 978-83-60380-13-0.
• Viva Cristo Rey. Powstanie cristeros w Meksyku 1926-1929. „Glaukopis”. Nr 2/3, s. 37-59, 2005. .
• Sprawa pisma „Jestem Polakiem”. Przyczynek do dziejów prasy polskiej na wychodźstwie w czasie II wojny światowej (1940–1941). „Glaukopis”. Nr 9/10, s. 193-230, 2007/2008. .
• Poczet starostów sanockich XIV-XVIII w., Sanok 2009, ISBN 978-83-60380-25-3.
• Studia i szkice z dziejów obozu narodowego, Rzeszów 2010.
• Polska Partia Robotnicza, Gwardia Ludowa/Armia Ludowa na ziemiach polskich 1942-1944/1945, Rzeszów 2013.
• O wielką Polskę na wojennym wychodźstwie: Stronnictwo Narodowe wobec rządu gen. Władysława Sikorskiego (1939-1943), Rzeszów 2013.
• Studia nad działalnością aparatu bezpieczeństwa wobec polskich ruchów i środowisk politycznych w latach 1944–1989, Rzeszów 2015 (red. Krzysztof Kaczmarski, Robert Witalec)^[23].
• Nie tylko Rothesay. Oficerskie obozy izolacyjne oraz obóz dyscyplinarny dla żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii (1940–1943), Rzeszów–Warszawa 2020, ISBN 978-83-8098-813-2^[24]

• 2007 – Nagroda Miasta Sanoka za rok 2006 wspólnie z Andrzejem Romaniakiem za sesję naukową i książkę pt. Powiat sanocki w latach 1944–1956^[1].
• 2016 – Złoty Krzyż Zasługi przyznany przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę za zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski^[25][26].