Krzysztof Kaczmarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Kaczmarski
Ilustracja
Krzysztof Kaczmarski (Sanok, 2023)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1965
Sanok

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

2002 – historia
Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Habilitacja

2015
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Naczelnik Oddziałowego Biura Badań Historycznych
Instytucja

Instytut Pamięci Narodowej – oddział rzeszowski

Okres zatrudn.

od 2000

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Krzysztof Jakub Kaczmarski (ur. 25 lipca 1965 w Sanoku) – polski historyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1984[1] (w tym samym roku szkołę ukończył Andrzej Romaniak, także historyk, współpracujący z K. Kaczmarskim)[2]. W 1989 ukończył studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[1][3]. Został nauczycielem historii w macierzystym I LO w Sanoku[1]. Z tej posady przeszedł do pracy w Oddziale Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie, gdzie 9 listopada 2000 objął stanowisko naczelnika Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej[4][5][1]. Był też zatrudniony w Instytucie Historii i Archiwistyki Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu[3].

W 2002 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt. „Stronnictwo Narodowe i jego organizacje wojskowe w okręgu rzeszowskim w latach 1939-1944”, napisanej na Wydziale Humanistycznym Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[3]. Specjalizacja dotyczyła historii najnowszej Polski, dziejów Stronnictwa Narodowego i Narodowej Organizacji Zbrojnej oraz Narodowych Sił Zbrojnych w regionie rzeszowskim. W 2015 otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych, nadany przez Wydział Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[6], na podstawie rozprawy pt. O wielką Polskę na wojennym wychodźstwie. Stronnictwo Narodowe wobec rządu gen. Władysława Sikorskiego (1939-1943)[3].

Działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym; w marcu 1991 został przewodniczącym sanockiego koła ZChN[7] i pełnił tę funkcję w kolejnych latach[8], a 17 kwietnia 1994 został wybrany członkiem zarządu Regionu Podkarpackiego ZChN[9]. Kandydował do Sejmu RP I kadencji w wyborach parlamentarnych w 1991 w okręgu wyborczym nr 30 z ramienia Wyborczej Akcji Katolickiej[10]. W wyborach samorządowych 1998 uzyskał mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując jako członek ZChN z listy Akcji Wyborczej Solidarność[11][12][13][14]. Po podjęciu pracy w IPN pod koniec 2000 ustąpił z funkcji prezesa sanockiego koła ZChN, jednocześnie rezygnując z członkostwa w partii oraz wystąpił z klubu radnych AWS w Radzie Powiatu[4][15][16].

W 2000 został członkiem zarządu reaktywowanego stowarzyszenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku[17][18][19]. Zasiadł w radzie historycznej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych[20]. Udzielił wypowiedzi autorskich w wyprodukowanym w 2016 przez Telewizję Trwam reportażu pt. Historia Antoniego Żubryda[21][22].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939-1944. Instytut Pamięci Narodowej, 2003 ISBN 83-89078-26-0.
  • Agresor – Ks. prałat Adam Sudoł w dokumentach Służby Bezpieczeństwa i Urzędu do Spraw Wyznań w latach 1957-1989, opracowanie: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak, ISBN 83-60380-07-4.
  • Powiat sanocki w latach 1944–1956 (praca zbiorowa), redakcja: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak; w tym rozdział autorski: Kadra kierownicza sanockiej bezpieki w latach 1944–1956. Próba charakterystyki; Muzeum Historyczne w Sanoku / Instytut Pamięci Narodowej / Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział w Rzeszowie, Sanok – Rzeszów 2007, ISBN 978-83-60380-13-0.
  • Viva Cristo Rey. Powstanie cristeros w Meksyku 1926-1929. „Glaukopis”. Nr 2/3, s. 37-59, 2005. .
  • Sprawa pisma „Jestem Polakiem”. Przyczynek do dziejów prasy polskiej na wychodźstwie w czasie II wojny światowej (1940–1941). „Glaukopis”. Nr 9/10, s. 193-230, 2007/2008. .
  • Poczet starostów sanockich XIV-XVIII w., Sanok 2009, ISBN 978-83-60380-25-3.
  • Studia i szkice z dziejów obozu narodowego, Rzeszów 2010.
  • Polska Partia Robotnicza, Gwardia Ludowa/Armia Ludowa na ziemiach polskich 1942-1944/1945, Rzeszów 2013.
  • O wielką Polskę na wojennym wychodźstwie: Stronnictwo Narodowe wobec rządu gen. Władysława Sikorskiego (1939-1943), Rzeszów 2013.
  • Studia nad działalnością aparatu bezpieczeństwa wobec polskich ruchów i środowisk politycznych w latach 1944–1989, Rzeszów 2015 (red. Krzysztof Kaczmarski, Robert Witalec)[23].
  • Nie tylko Rothesay. Oficerskie obozy izolacyjne oraz obóz dyscyplinarny dla żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii (1940–1943), Rzeszów–Warszawa 2020, ISBN 978-83-8098-813-2[24]

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 551, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  2. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2012-01-01].
  3. a b c d Dr hab. Krzysztof Jakub Kaczmarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-10-15].
  4. a b Maria Boczar. Krzysztof Kaczmarski naczelnikiem BEP. Z liceum do Instytutu Pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 45 (470), s. 1, 9 listopada 2000. 
  5. Oddziały IPN. Rzeszów. ipn.gov.pl. [dostęp 2014-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 grudnia 2014)].
  6. Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Informacja o działalności 1 stycznia 2015 r. – 31 grudnia 2015 r.. senat.gov.pl, 2016. s. 75. [dostęp 2016-10-23].
  7. Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 961.
  8. Krzysztof Kaczmarski. List. „Tygodnik Sanocki”. Nr 27 (191), s. 4, 7 lipca 1995. 
  9. Marcin Kandefer. Polityczna mapa Sanoka. Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe. „Echo Sanoka”. Nr 16, s. 3, 2 maja 1994. 
  10. Kto z kim. Wyborcze vademecum. „Kurier Podkarpacki”. Nr 1, s. 3, 25 września 1991. 
  11. Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (358), s. 10, 18 września 1998. 
  12. Jak głosowaliśmy? Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (362), s. 10, 16 października 1998. 
  13. Strona wyborcza. sokolsanok.pl. [dostęp 2017-01-24].
  14. Franciszek Oberc. Starostwo sanockie 1999-2000. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 1, s. 24-25, 2001. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  15. Maria Boczar. Nowe władze ZChN. „Tygodnik Sanocki”. Nr 2 (479), s. 1, 12 stycznia 2001. 
  16. Władysław Stachowicz. Samorząd terytorialny miasta Sanoka w latach 1990–2002 w relacjach lokalnej prasy. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 232, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  17. Bartosz Błażewicz. Walne „Sokoła”. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (449), s. 10, 16 czerwca 2000. 
  18. Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 367, 2001. ISSN 0557-2096. 
  19. Krajowy Rejestr Sądowy: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, numer KRS 0000057928
  20. Władze ZŻ NSZ. nsz.com.pl. [dostęp 2014-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2017)].
  21. Reportaż: Historia Antoniego Żubryda (cz. I). youtube.com, 2016-03-04. [dostęp 2016-03-07].
  22. Reportaż: Historia Antoniego Żubryda (cz. II). youtube.com, 2016-03-06. [dostęp 2016-03-07].
  23. Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Informacja o działalności 1 stycznia 2015 r. – 31 grudnia 2015 r.. senat.gov.pl, 2016. s. 263, 295. [dostęp 2016-10-23].
  24. Nie tylko Rothesay. Oficerskie obozy izolacyjne oraz obóz dyscyplinarny dla żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii (1940–1943). ipn.gov.pl. [dostęp 2023-09-13].
  25. Nominacje i odznaczenia w Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych. prezydent.pl, 2016-03-01. [dostęp 2016-03-01].
  26. M.P. z 2016 r. poz. 343