Krzysztof Kosior – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Kosior (ur. 24 czerwca 1956) – polski religioznawca, specjalista w dziedzinie studiów nad buddyzmem i tradycji dalekowschodnich, doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie filozofii, profesor uczelni Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie^[1].

Studiował pod kierunkiem prof. Tadeusza Margula. W latach 2000–2019 był kierownikiem Zakładu Religioznawstwa i Filozofii Dawnej na Wydziale Filozofii i Socjologii UMCS^[2]. Doktorat z filozofii, zatytułowany Antynomie ludzkiego działania. Aksjologia Th. Szasza i R.D. Lainga obronił w 1990. Habilitował się w 2000 na podstawie rozprawy z zakresu buddologii pt. Droga środkowa w Nikajach^[3].

W 2008, obok prof. Marii Krzysztofa Byrskiego był jednym z dwóch recenzentów podczas procedury nadania doktoratu honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego Dalajlamie XIV^[4].

Wypromował 17 doktorów^[5].

Książki autorskie i redagowane:

• Odkrywanie dharmy (red.), Daimonion, Lublin 1993
• Droga środkowa w Nikajach, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1999
• Budda, Wydawnictwo WAM, Kraków 2007

Przekłady:

• E. Fromm, Dogmat Chrystusa i inne pisma religioznawcze, tłum. K. Kosior, J. Mizińska, J. Miziński, M. Pacyna, L. Siniugina, Wydawnictwo Test, Lublin 1992