Kulbaczyno – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kulbaczyno
Кульбачына
Кульбачино
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

wilejski

Sielsowiet

Lubań

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kulbaczyno”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kulbaczyno”
Ziemia54°35′42″N 26°56′04″E/54,595000 26,934444

Kulbaczyno (biał. Кульбачына, Kulbaczyna; ros. Кульбачино, Kulbaczino) – dawny chutor na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Lubań.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 okolica szlachecka a następnie futory leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wilejskim, w gminie Kurzeniec.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 66 osób, 27 było wyznania rzymskokatolickiego a 29 prawosławnego. Jednocześnie 40 mieszkańców zadeklarowało polską a 26 białoruską przynależność narodową. Było tu 10 budynków mieszkalnych[1]. W 1931 w 11 domach zamieszkiwało 78 osób[2].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Kurzeńcu. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Wilejce i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Kurzeńcu[3].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[4][5]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[6].

Miejscowość zlikwidowano w 1976 roku.

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 88.
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 60.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 838.
  4. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
  5. okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-03].
  6. Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.