Kurier Łódzki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kurier Łódzki – gazeta codzienna o charakterze informacyjno-publicystycznym wydawana w Łodzi w latach 1906–1939 i drukowana przy ul. Zachodniej 37 w Łodzi.

Gazeta stanowiła kontynuację „Gońca Łódzkiego”, którego wydawanie zakończono w 1906 w wyniku decyzji władz carskich^[1]. Początkowo „Kurier Łódzki” wydawany był przez Stanisława Książka, byłego wydawcę „Gońca…”. Pierwszy numer gazety ukazał się 1 kwietnia 1906, ostatni zaś 4 wrzenia 1936^[2]. W 1920 wydawnictwo „Kuriera…” zostało kupione przez Towarzystwo Drukarsko-Wydawnicze Jana Stypułkowskiego, aptekarza i działacza chadecji Wiktora Groszkowskiego oraz kupca Ryszarda Pfeiffera^[3] i drukarza Romana Orchulskiego^[4], natomiast jego redaktorem był Czesław Gumkowski^[5]. Z czasem redaktorami Kuriera Łódzkiego byli również m.in. Lucjan Dąbrowski, Konrad Fiedler, Stanisław Kempner, Czesław Gumkowski, Adam Siedlecki-Kowalczewski, Marian Tarłowski, Henryk Rudnicki, Michał Walter, Janina Sawicka, Ryszard Manugiewicz i Hieronim Feja^[3].

Gazeta należała do najchętniej czytanych w Łodzi, osiągając w latach 20. XX w. nakłady w wysokości 40 tys. sztuk^[6] (przeciętne nakłady 20 tys.^[7]) i w 1929 zdobywając na Powszechnej Wystawie Krajowej srebrny medal i dyplom honorowy w uznaniu historycznych tradycji i zasług dla kultury^[6]. „Kurier Łódzki” kilkukrotnie zmieniał tytuły, od 1911 wydawany był jako „Nowy Kurier Łódzki”, od 1919 jako „Kurier Łódzki Ilustrowany”^[5].