LZ 127 – Wikipedia, wolna encyklopedia

LZ 127 Graf Zeppelin – sterowiec szkieletowy wybudowany w Niemczech w okresie międzywojennym przez wytwórnię Luftschiffbau Zeppelin GmbH z Friedrichshafen nad Jeziorem Bodeńskim. Nosił nazwę na cześć Ferdinanda von Zeppelina.

Parametry techniczne sterowca LZ-127 Graf Zeppelin^[1]:

• długość 236,6 metrów,
• średnica: 30,5 metrów,
• pojemność 105 000 m³, w tym:
• gaz nośny (wodór): ok. 75 000 m³,
• gaz napędowy (gaz Blaua): ok. 30 000 m³,
• masa własna: 58 000 kg,
• masa użyteczna: 15 000 kg,
• napęd: 5 umieszczonych w gondolach silników Maybach o mocy 388 kW (530 KM) każdy,
• prędkość maksymalna: 128 km/h,
• prędkości przelotowe były zwykle niższe, oscylując wokół 100–110 km/h, w zależności od siły i kierunku wiatru, który wpływał na prędkość i zasięg sterowca,
• zasięg: 10 000 km, niektóre źródła podają 12 000 km (patrz powyżej uwagi odnośnie do wiatru),
• liczba pasażerów: 20,
• liczba członków załogi: 40.

Zobacz multimedia związane z tematem: LZ 127

• Sterowce niemieckie w latach 1900–1939
• 80 lat temu w Gliwicach lądował Graf Zeppelin