Labrador retriever – Wikipedia, wolna encyklopedia

Labrador retriever
Ilustracja
Inne nazwy

Labrador Retriever (według nomenklatury FCI i ZKwP), dawniej pies św. Jana[1]

Kraj patronacki

Kanada

Kraj pochodzenia

Kanada[2]

Wymiary
Wysokość

56–57 cm (psy)[3]
54–56 cm (suki)[3][4]

Masa

29,5–36 kg (psy)
25–32 kg (suki)
(Uwaga: wagę podano według wzorca AKC; wzorzec FCI nie podaje wagi)

Klasyfikacja
FCI

Grupa VIII, Sekcja 1
wzorzec nr 122

AKC

Sporting

ANKC

Grupa 3 (Gundogs)

CKC

Grupa 1 – Sporting Dogs

KC(UK)

Gundog

NZKC

Gundog

UKC

Grupa 4 – Gun Dog

Wzorce rasy

Labrador retrieverrasa psów należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Typ wyżłowaty[5]. Podlega próbom pracy[6].

Labrador o umaszczeniu biszkoptowym.

Nazwa rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika „to retrieve” (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w myślistwie.

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak nowofundland i landseer rasa pochodzi z południa Nowej Fundlandii. W XVIII wieku była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy pomagały przy wyciąganiu sieci, aportowaniu przedmiotów, a nawet ratowaniu tonących). Nazywane były psami św. Jana[7]. Do Europy pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1870 lord Malmesbury[8] (błędnie nazywając je „psami z Labradoru”), który razem z synem rozpoczął ich hodowlę w Wielkiej Brytanii.

To właśnie dzięki brytyjskim próbom hodowli, podejmowanym między innymi przez Earla Malmesbury (1778-1841), ukierunkowanym konsekwentnie na zdolności łowieckie rasy, stała się ona popularna wśród polującej szlachty. Dnia 7 lipca 1903 labrador retriever został oficjalnie uznany za rasę samodzielną przez angielski klub kynologiczny.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Wzorzec rasy

[edytuj | edytuj kod]
Labrador o umaszczeniu czarnym
Labrador o umaszczeniu czekoladowym
  • Oczy: średniej wielkości; o inteligentnym, łagodnym wyrazie; brązowe lub orzechowe.
  • Uszy: niezbyt duże ani ciężkie, przylegające ściśle do głowy, osadzone dość daleko z tyłu.
  • Zgryz: szczęka i zęby mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tj. górny rząd siekaczy przykrywa rząd dolny, stykając się z nim.
  • Szyja: gładka, mocna, osadzona w poprawnie ustawionych łopatkach.
  • Kończyny przednie: łopatki długie, ustawione ukośnie. Kończyny przednie o mocnym kośćcu, od łokcia do podłoża proste, zarówno widziane z przodu, jak i z boku.
  • Tułów: klatka piersiowa szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Prosta górna linia. Szerokie, silne, mocne lędźwie.
  • Umaszczenie:
    • czarne
    • biszkoptowe (w odcieniach od jasnokremowego do ogniście rudego)
    • czekoladowe/wątrobiane (występujące najrzadziej)
  • Sierść: cecha charakterystyczna; krótka, gęsta, przylegająca, niefalista, twarda w dotyku. Nieprzepuszczający wilgoci podszerstek.
  • Łapy: okrągłe, zwarte; dobrze wysklepione palce i poprawnie rozwinięte opuszki. Krótkie pazury nie wyrastają poza linię łapy[4].
  • Ogon: cecha charakterystyczna; bardzo gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, średniej długości, bez "pióra", pokryty krótkim, grubym, gęstym włosem.
  • Kończyny tylne: zad dobrze wykształcony, nieopadający w kierunku ogona; dobrze kątowane stawy skokowe, krowia postawa w najwyższym stopniu niepożądana.
  • Wrażenie ogólne: mocnej budowy, zwarty, bardzo aktywny; szeroka czaszka, klatka piersiowa dobrze rozwinięta, żebra dobrze wysklepione, lędźwie i kończyny tylne mocne i szerokie.

Zachowanie i charakter

[edytuj | edytuj kod]

Labrador retriever to rasa psów żywiołowych, skorych do zabawy, także z innymi psami. Stworzone do pracy w wodzie i aportowania, potrzebują bezpośredniego kontaktu w pracy z człowiekiem. Lubią towarzystwo ludzi. Dobrze tolerują dzieci i są cierpliwe w kontaktach z nimi[1].

Zdrowie i pielęgnacja

[edytuj | edytuj kod]

Trzeba zapewnić mu odpowiednią do jego potrzeb dawkę codziennego ruchu. Niespełnienie tego warunku prowadzi do otyłości powodującej choroby stawów, a także nadpobudliwości oraz przyczynia się do wielu niepożądanych zachowań. Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka. Mogą zdradzać tendencję do połykania niejadalnych przedmiotów[9]. Długość życia: 12 do 14 lat[10].

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie był użytkowany jako pies myśliwski, aportujący postrzałki, głównie ptaki. Jedną z cech labradora jest umiejętność zapamiętania miejsca upadku kilku postrzelonych ptaków i następnie zaaportowanie jednego po drugim do myśliwego.

Ze względu na umiejętność współpracy z człowiekiem, labradory są współcześnie wykorzystywane w różnych dziedzinach, niezwiązanych z łowiectwem, takich jak:

  • psy ratownicze (gruzowiskowe, lawinowe, poszukiwawcze i do ratownictwa wodnego),
  • psy-przewodnicy ociemniałych,
  • psy rodzinne, sprawdzające się także w sportach kynologicznych,
  • psy wykorzystywane w dogoterapii,
  • psy wykorzystywane do wykrywania narkotyków i wyrobów tytoniowych (w służbach celnych i w policji).

Popularność

[edytuj | edytuj kod]

Według liczby psów oficjalnie zarejestrowanych w organizacjach kynologicznych labrador retriever to jedna z najpopularniejszych ras w Wielkiej Brytanii, USA i Polsce.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Eva-Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2011, s. 203. ISBN 978-83-7763-334-2.
  2. Labrador Retriever History & Training/Temperament - American Kennel Club [online], www.akc.org [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  3. a b Labrador retriever. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-02-29]. (pol.).
  4. a b David Taylor: Księga psów. s. 58-59.
  5. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 156.
  6. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 316.
  7. Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies... s. 109.
  8. Palmer 1995 ↓, s. 112.
  9. Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania, s. 350.
  10. Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania, s. 349.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 201. ISBN 83-7073-122-8.
  • Brigitte Rauth – Widmann "Labrador" – poradnik opiekuna, Wydawnictwo RM, Warszawa 2006
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.
  • Izabela Przeczek: Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
  • David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.