Lan-nang – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lan-nang (chiń. 咱人話, POJ: lán-nâng-ōe, dosł. „mowa naszych ludzi”) – odmiana dialektu hokkien używana przez 99% Chińczyków (ok. 600 tys.) mieszkających na Filipinach^[1]. Odmiana ta oparta jest na dialekcie miasta Xiamen w Chinach, ale cechuje się odrębnymi kolokwializmami i licznymi zapożyczeniami z języka tagalog, kantońskiego i hiszpańskiego. Jest zasadniczo językiem mówionym, lecz bywa niekiedy zapisywany alfabetem łacińskim, przy pomocy systemu transkrypcji Pe̍h-ōe-jī, opracowanego przez misjonarzy.

Jak się masz!

Dí hō?

Dzień dobry!

Ho chha khi.

Nie wiem

Guá m̄ chhaiⁿ yaⁿ

Nazywam się Chua

Gua e si-mia si Chhua

Czy mówisz w Lan-nang?

Dí eh-hiao kong Lan-nang-oé bâ?

Czy jesz makaron?

Dí le chhia mì/pansit bâ?

Kiedy jedziesz do Chin?

Dí ti-si beh'-khï Tňg-soaⁿ?

Jego przyjaciel jest w szpitalu

I e siong-hó ti piⁿ-chhù.

Gdzie idziesz?

Di be khi to lo?

Kocham cię!

Gua Ay Di!