Latarnia morska Les Eclaireurs – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Prowincja | |
Miejscowość | w pobliżu Ushuaia |
Wysokość wieży | 11[1] m |
Wysokość światła | 22,5[1] m n.p.m. |
Zasięg światła | |
Charakterystyka światła | białe i czerwone, błysk co 5 s[1] |
Data budowy | 1918–1919 |
Data uruchomienia | 23 grudnia 1920 |
Położenie na mapie Ziemi Ognistej | |
Położenie na mapie Argentyny | |
54°52′18″S 68°05′00″W/-54,871667 -68,083333 |
Latarnia morska Les Eclaireurs – latarnia morska w Kanale Beagle w archipelagu Ziemi Ognistej w Argentynie.
Latarnia została uruchomiona w 1920 roku po rozpoznaniu przeprowadzonym w 1918 roku[1][2]. Światło znajduje się na szczycie ceglanej, stożkowatej wieży o wysokości 11 m, ustawionej na jednej ze skalistych wysepek Islotes les Éclaireurs (z francuskiego „wysepki zwiadowców”). Wieża jest pomalowana w trzy pasy, czerwony, biały i czerwony. Osłona latarni jest czarna[2]. Latarnia jest zautomatyzowana i zasilana energią słoneczną[1].
Jest ona nazywana przez operatorów wycieczek „latarnią na końcu świata” i często fotografowana przez turystów odwiedzających pobliskie miasto Ushuaia. Nazwa ta pochodzi od tytułu powieści Juliusza Verne’a „Latarnia na końcu świata”, chociaż inspiracją dla autora była w rzeczywistości starsza latarnia morska San Juan de Salvamento, położona na Wyspie Stanów[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Les Eclaireurs. [w:] Servicio de Hidrografía Naval [on-line]. Ministerio de Defensa. [dostęp 2018-02-22]. (hiszp.).
- ↑ a b c Russ Rowlett: Lighthouses of Argentina: Tierra del Fuego. [w:] Lighthouses [on-line]. University of North Carolina at Chapel Hill. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-18)]. (ang.).