Laura Granville – Wikipedia, wolna encyklopedia

Laura Granville

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1981 Chicago Illinois
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	2001
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 9 ITF
Najwyżej w rankingu	28 (9 czerwca 2003)
Australian Open	3R (2004, 2006)
Roland Garros	3R (2003)
Wimbledon	4R (2002, 2007)
US Open	3R (2005)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2 WTA, 6 ITF
Najwyżej w rankingu	47 (23 lipca 2007)
Australian Open	2R (2004, 2008)
Roland Garros	2R (2007)
Wimbledon	3R (2003, 2007)
US Open	3R (2004)
Multimedia w Wikimedia Commons

Laura Granville (ur. 12 maja 1981 w Chicago) – amerykańska tenisistka o statusie profesjonalnym od 2001 roku.

Laura posługuje się prawą ręką, grając przy tym oburęczny backhand. Będąc w szczytowej formie, w 2003 roku była dwudziestą ósmą zawodniczką świata. W Wimbledonie w 2004 roku dotarła do czwartej rundy i jest to jej najlepszy wielkoszlemowy występ w karierze. Wygrała jeden turniej deblowy w Cincinnati w parze ze Spears (2005). W 2004 roku grała w finale turnieju w Vancouver; czterokrotnie była w półfinałach (Birmingham, dwukrotnie Memphis oraz Québec, a osiem razy w ćwierćfinale (w 2006 – Hobart i Memphis. W deblu była w finałach dwukrotnie: w Memphis (ze Spears) oraz w Strasburgu (z Kostanić).

W 1997 roku Laura zadebiutowała na turnieju ITF w Sedonie, przechodząc przez etap kwalifikacyjny. Rok później wygrała USTA National Girls do lat osiemnastu i otrzymała dziką kartę w wielkoszlemowym US Open (odpadła w pierwszej rundzie z 96 zawodniczką rankingu, Paolą Suárez). Również w 1999 grała w tym turnieju z dziką kartą. W 2000 roku wystąpiła jedynie w turnieju ITF w Hayward, gdzie dotarła do ćwierćfinału. Latem 2001 roku otrzymała licencję zawodowej tenisistki, otrzymała dziką kartę w trzech amerykańskich turniejach (w tym US Open). Zaliczyła trzy półfinały imprez ITF. Rok 2002 to jeden z lepszych sezonów w jej karierze. Wygrała dwa turnieje ITF, dwukrotnie była w finale tych imprez. W seniorskim turnieju w New Haven doszła do 1/4 finału z pozycji kwalifikantki, podobnie było w Luksemburgu. Wygrała mecze m.in. z Arantxą Sánchez Vicario, Mary Pierce czy Silvią Fariną Elią. Po raz pierwszy została sklasyfikowana w pierwszej setce rankingu WTA. W kolejnym sezonie doszła do dwóch półfinałów (Memphis i Québec). Stoczyła trzysetowy pojedynek z Mariją Szarapową, który ostatecznie przegrała. Trzecia runda w debiucie na kortach Rolanda Garrosa.

W 2004 roku dotarła do pierwszego seniorskiego finału w Vancouver, gdzie wygrała w trzech setach z Nicole Vaidišovą. W Indian Wells doszła do czwartej rundy, ulegając Fabioli Zuluadze.

2005 – półfinał w Birmingham i pierwsza wygrana deblowa w Cincinnati. Ćwierćfinał w Seulu, trzecia runda w US Open, czwarty tytuł singlowy ITF, wywalczony w Midland.

2006

I runda – Amelia Island, Charleston, French Open (z Kuzniecową)

II runda – Auckland

III runda – Indian Wells

ćwierćfinał – Hobart, Memphis (porażka z Martą Domachowską)

Wygrała szósty w karierze tytuł ITF w Charlottesville.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	15 sierpnia 2004	Vancouver	Twarda	Nicole Vaidišová	6:2, 4:6, 2:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	24 maja 2003	Strasbourg	Ceglana	Jelena Kostanić	Sonya Jeyaseelan Maja Matevžič	4:6, 4:6
Finalistka	2.	19 lutego 2005	Memphis	Twarda	Abigail Spears	Miho Saeki Yuka Yoshida	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	24 lipca 2005	Cincinnati	Twarda	Abigail Spears	Květa Peschke María Emilia Salerni	3:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni	2.	5 listopada 2006	Quebec	Twarda	Carly Gullickson	Jill Craybas Alina Żydkowa	6:3, 6:4
Finalistka	3.	9 stycznia 2010	Auckland	Twarda	Natalie Grandin	Cara Black Liezel Huber	6:7(4), 2:6

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2016-05-12]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2016-05-12]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2016-05-12]  (ang.).