Legenda o Sennej Kotlinie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Legenda o Sennej Kotlinie (ang. The Legend of Sleepy Hollow) – opowiadanie Washingtona Irvinga wydane w 1820 w zbiorze Szkicownik^[1].

Na język polski Legendę o Sennej Kotlinie przełożyła Wacława Komarnicka, opowiadanie znalazło się w wydanym przez Naszą Księgarnię w 1966 i wielokrotnie wznawianym zbiorze Rip Van Winkle i inne opowiadania z ilustracjami Jana Marcina Szancera^[2].

Opowiadanie przedstawia historię Ichaboda Crane’a, młodego nauczyciela, który przybył do Sennej Kotliny (ang. Sleepy Hollow) w celu nauczania w tamtejszej szkole. Zakochuje się on w córce miejscowego farmera Katarzynie Van Tassel, o której względy konkuruje również osiłek Brom Van Brunt zwany „Bromem Wielkoludem”. Podczas przyjęcia w domu Van Tasselów obaj starają się zdobyć uznanie dziewczyny – Ichabod przez taniec i śpiew, a Brom przez opowieści o swoich wyczynach, m.in. spotkaniu z legendarnym upiorem, Jeźdźcem Bez Głowy. Crane nie wierzy jednak w siły nadprzyrodzone opisywane przez konkurenta. Po opuszczeniu przyjęcia spotyka upiora i znika w niewyjaśnionych okolicznościach.

Na podstawie Legendy o Sennej Kotlinie Tim Burton nakręcił w 1999 film Jeździec bez głowy. W filmie Ichabod Crane jest policjantem (Johnny Depp), który przybywa do miasteczka Sleepy Hollow w celu rozwiązania sprawy kilku morderstw. Historię Ichaboda Crane’a przedstawia też film Disneya Przygody Ichaboda i Pana Ropucha.

Na motywach utworu powstał serial telewizyjny Jeździec bez głowy wyprodukowany przez Fox Broadcasting Company. Odcinek pilotażowy został wyświetlony 16 września 2013 roku na amerykańskim kanale Fox.

Zobacz multimedia związane z tematem: Legenda o Sennej Kotlinie