Lena (imię) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lena – imię żeńskie, popularne w krajach słowiańskich i skandynawskich; usamodzielnione zdrobnienie od greckiego Ἑλένη (pol. Helena) lub Μαγδαληνή (pol. Magdalena)[1]. W Polsce forma o brzmieniu Lena jest notowana od 1418 roku[2], jako pochodna żeńska imienia Helena[3] lub męska – Lenarda (może także Lenida, Leona)[4]. W Polsce można się spotkać również ze zdrabnianiem w ten sposób imion Milena i Marlena, Eleonora i Leonia.

W Rosji Lena występuje tylko jako zdrobnienie od imienia Jelena, a nie jako samodzielne imię[5].

W Polsce pod koniec XX wieku spotykana bywała niekiedy jako samodzielne imię[6]. XXI wiek przyniósł zmianę popularności. Nie było jej w marcu 2001 r. wśród 25 najpopularniejszych imion żeńskich[7]. Imię to nosiło wtedy 2707 kobiet[8][7]. Po kilku latach popularność wzrosła. W grupie imion żeńskich, nadawanych nowo narodzonym dzieciom od drugiej dekady XXI wieku w Polsce, Lena zyskała na popularności: w 2009 zajmowała 9. miejsce, w 2010 – 4. miejsce, w 2011 – 3. miejsce, w 2012 – 2. miejsce, w 2013 – 1. miejsce[9], w 2014 – utrzymywała się na 1. miejscu[10]. Następnie nadawalność Leny zaczęła spadać i w 2023 r. nie znalazła się już ona w pierwszej dziesiątce najczęściej nadawanych imion źeńskich[11].

W styczniu 2024 w rejestrze PESEL było 129748 kobiet o imieniu Lena nadanym jako imię pierwsze[12] oraz 12305 kobiet noszących imię Lena jako imię drugie[13]. Dla porównania, najczęściej nadane imię żeńskie – Anna – nosi 1072616 osób[14].

Lena imieniny obchodzi obchodzi wraz z Heleną, m.in. 18 sierpnia[6][8]. Polskie publikacje podają także datę 10 listopada[6][8], wynikającą prawdopodobnie z imienin Leona.

Osoby o imieniu Lena

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Grzenia: Słownik imion. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2008, s. 204. ISBN 978-83-01-15644-2. Zob. także: Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1996, s. 667, 669. ISBN 83-214-0839-7.; Andrzej Markowski [red.]: Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999, s. 1503. ISBN 83-01-12660-4.
  2. Witold Taszycki [red.]: Słownik staropolskich nazw osobowych, t. III, z. 2, Kunka – Marszka. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1972, s. 242.
  3. Maria Malec [opr.]: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2, Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego. Kraków: Pracownia Antroponimiczna IJP PAN, 1995, s. 51. ISBN 83-85579-68-0.
  4. Tamże, s. 77.
  5. Zob. Slovar´ russkih imёn [dostęp: 20.01.2017]; Slovar´ russkih imёn 2 [dostęp: 20.01.2017].
  6. a b c Bubak 1993 ↓, s. 191.
  7. a b Grzenia 2008 ↓, s. 347.
  8. a b c Grzenia 2008 ↓, s. 204.
  9. Najczęściej oraz najrzadziej nadawane imiona dzieciom w okresie 10 lat (2005-2014) z podziałem na poszczególne lata i płeć, ze wskazaniem liczby wystąpień. [dostęp 2015-08-21].
  10. Najpopularniejsze imiona nadawane w roku 2014. [dostęp 2015-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-29)].
  11. Imiona żeńskie nadane dzieciom w Polsce w 2023 r. - imię pierwsze. Otwarte dane gov. [dostęp 2024-10-13]. (pol.).
  12. Otwarte Dane [online], dane.gov.pl, 26 stycznia 2024 [dostęp 2024-04-23], Lena - imię pierwsze.
  13. Otwarte Dane [online], dane.gov.pl, 26 stycznia 2024 [dostęp 2024-04-23], Lena - imię drugie.
  14. Otwarte Dane [online], dane.gov.pl, 26 stycznia 2024 [dostęp 2024-05-06], Imiona żeńskie nadane jako imię pierwsze.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]