Leszek Nartowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leszek Nartowski
Leszek Kril
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1931
Zamość

Data i miejsce śmierci

26 października 1977
Łódź

Zawód

operator filmowy

Lata aktywności

1952-1977

Narodowość

polska

Alma Mater

PWSF w Łodzi

Wydział

Operatorski

Rodzice

Maria Kril

Krewni i powinowaci

Emilia i Zenon Chruszcz (ciotka i wuj)

Leszek Józef Nartowski, właśc. Leszek Kril, także Leszek Kril-Nartowski (ur. 17 maja 1931 w Zamościu, zm. 26 października 1977 w Łodzi) – polski operator filmów animowanych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Leszek Józef Nartowski urodził się 17 maja 1931 w Zamościu[1][2], gdzie w tym czasie jego matka Maria Kril (z domu Myćka) pracowała jako nauczycielka w tamtejszym Seminarium Nauczycielskim[3][4].

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej powrócił do Sanoka. Tam w 1949 ukończył I Państwową Szkołę Męską Stopnia Podstawowego i Licealnego (uczyła tam jego matka)[5]. Został harcerzem, po 1945 pełnił funkcję sekretarza sanockiego hufca i drużynowego szóstej drużyny harcerskiej w stopniu druha (wówczas opiekunem sanockiego harcerstwa został Józef Pohorski, ponadto działali m.in. hufcowy Franciszek Moszoro, przyboczny Czesław Borczyk)[6]. W gimnazjum był założycielem teatru kukiełkowego (wraz z Zygmuntem Prugarem, synem gen. Bronisława Prugara-Ketlinga)[7][8]. W drugiej połowie 1949 urzędowo zmieniono jego nazwisko z Kril na Nartowski[3].

W 1957 został absolwentem Wydziału Operatorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej (PWSF) w Łodzi[1][2]. Jego fotografię przełomu Sanu w Sanoku wydrukowano w pierwszym wydaniu publikacji pt. Sanok i okolice z 1958 autorstwa Stefana Stefańskiego[9]. Był członkiem Sanockiego Towarzystwa Fotografizne (wzgl. Polskie Towarzystwo Fotograficzne w Sanoku)[10].

Po wyjeździe do Bielska został operatorem filmowym[10]. Od 1955 wykonywał zdjęcia do filmów filmów animowanych, np. do serii o Colargolu (w tym Przygody Misia Colargola, Colargol i cudowna walizka)[11][12], Kto tu mieszka[13] i wielu innych (łącznie około 150[2])[1]. Pracował w ramach Studia Małych Form Filmowych „Se-ma-for”[14]. Był asystentem w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi[15].

Zamieszkiwał przy ulicy Zakątnej w Łodzi[16]. Zmarł 26 października 1977[1][2][17].

Filmografia (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda Naczelnego Zarządu Kinematografii „Srebrny Lajkonik” dla najlepszego filmu dla dzieci – za "walory rozrywkowe w deficytowym gatunku filmu dziecięcego" (1966, Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Krakowie).
  • Odznaka Honorowa Miasta Łodzi (5 grudnia 1967, przyznana przez Prezydium Rady Narodowej miasta Łodzi w uznaniu szczególnych zasług dla rozwoju miasta)[18].
  • Nagroda Miasta Łodzi (styczeń 1972, przyznana przez Prezydium Rady Narodowej miasta Łodzi dla ośmioosobowego zespołu realizatorów Studia Małych Form Filmowych „Se-Ma-For” za osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury i twórczości artystycznej)[19][20].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 491. ISBN 978-83-60380-26-0.
  2. ↑ a b c d e f g h Olga Ptak (oprac.): Zdzisław Beksiński. Listy do Jerzego Lewczyńskiego. Gliwice: Muzeum w Gliwicach, 2014, s. 150. ISBN 978-83-89856-71-5.
  3. ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 262 (poz. 516, 518), 353 (poz. 74).
  4. ↑ Księga pamiątkowa 1928-2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 129.
  5. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2020-05-18].
  6. ↑ Józef Pohorski. Z dziejów harcerstwa sanockiego gimnazjum i liceum. „Rocznik Sanocki”. Tom VI, s. 230-231, 1986. 
  7. ↑ Józef Pohorski. Z dziejów harcerstwa sanockiego gimnazjum i liceum. „Rocznik Sanocki”. Tom VI, s. 232, 1986. 
  8. ↑ Edward Zając: Straty ludnościowe i materialne powiatu sanockiego w latach 1939-1947 w czasie walk frontowych oraz działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) oraz Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). W: Budownictwo. Sanockie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej. Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane. Sanok: 2014, s. 8. ISBN 978-83-934513-6-4.
  9. ↑ Stefan Stefański: Sanok i okolice. Sanok: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1958, s. 2, 30.
  10. ↑ a b Marek Pomykała. Nieustający trzask migawki. „Tygodnik Sanocki”. Nr 17-18, s. 10, 30 kwietnia 1996. 
  11. ↑ Tomasz Soldenhoff. Colargol po raz trzeci. „Odgłosy”. Nr 3, s. 2, 20 stycznia 1980. 
  12. ↑ rs. Colargol w wielkim świecie. „Dziennik Łódzki”. Nr 7, s. 4, 29 stycznia 1980. 
  13. ↑ Jerzy Katarasiński. Nowe filmy „Semafora”. „Dziennik Łódzki”. Nr 94, s. 4, 21 kwietnia 1965. 
  14. ↑ rsi. „Od króla Krakusa do wesołego diabła...”. „Dziennik Łódzki”. Nr 84, s. 4, 9 kwietnia 1987. 
  15. ↑ Maria Myćka-Kril: Dorobek nauczycieli i uczniów Gimnazjum w Sanoku. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 96.
  16. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 137.
  17. ↑ Alfabetyczny Spis Zmarłych Nazwiska Z Zakresu Nar-Nep. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2014-07-22].
  18. ↑ Józef Pohorski. Poz. 102. Uchwała nr 134/1458/67 Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi z dnia 5 grudnia 1967 roku. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Łodzi”. Nr 11, s. 230-231, 30 grudnia 1967. 
  19. ↑ Jerzy Katarasiński. Laureaci nagród miasta Łodzi. „Dziennik Łódzki”. Nr 14, s. 3, 18 stycznia 1972. 
  20. ↑ Nagrody Miasta Łodzi. 1972. bip.uml.lodz.pl. [dostęp 2014-07-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Nartowski&oldid=71907963”