Lew II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2013-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy osoby. Zobacz też: Lew II (herb szlachecki).

Lew II

książę halicko-włodzimierski
Okres	od 1308 do 1323
Poprzednik	Jerzy Lwowic
Następca	Andrzej II Halicki
Dane biograficzne
Dynastia	Rurykowicze
Ojciec	Jurij I

Lew Jurijowicz, Lew II (ukr. Лев Юрійович, rok urodzenia nieznany, zm. nie później niż w czerwcu 1323) – książę halicko-włodzimierski w latach 1308–1323, syn Jurija I Lwowicza, piastował władzę wraz ze starszym bratem Andrzejem II.

Utrzymywał pokojowe stosunki z Polską i zakonem krzyżackim. Zginął wraz z bratem podczas jednej z wypraw wojennych (istnieją spory, czy przeciw Wielkiemu Księstwu Litewskiemu, czy raczej przeciw Tatarom).

Po śmierci braci wygasł ród Romanowiczów, a bojarzy wezwali na tron książęcy Bolesława Jerzego II Trojdenowicza, który był synem siostry Lwa II i Andrzeja II, Marii.