Lincoln Chafee – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lincoln Chafee
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Lincoln Davenport Chafee

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1953
Warwick, Rhode Island

Gubernator stanu Rhode Island
Okres

od 4 stycznia 2011
do 6 stycznia 2015

Przynależność polityczna

Niezależny, wcześniej Partia Republikańska

Poprzednik

Donald Carcieri

Następca

Gina Raimondo

Senator USA 1 klasy z Rhode Island
Okres

od 2 listopada 1999
do 3 stycznia 2007

Przynależność polityczna

Niezależny, wcześniej Partia Republikańska

Poprzednik

John Chafee

Następca

Sheldon Whitehouse

Burmistrz Warwick
Okres

od 1993
do 1999

Poprzednik

Charles Donovan

Następca

Scott Avedisian

Lincoln Davenport Chafee (ur. 26 marca 1953 w Warwick, Rhode Island) – amerykański polityk, senator ze stanu Rhode Island (wyznaczony do Senatu w 1999, wybrany w 2000), do 2007 roku członek Partii Republikańskiej, w latach 2011-2015 gubernator stanu Rhode Island, 2013-2019 członek Partii Demokratycznej, od 2019 w Partii Libertariańskiej.

Gdy jego ojciec, John Chafee, senator od 1976, ogłosił, że odejdzie na emeryturę po roku 2000, Lincoln Chafee, który był wówczas burmistrzem Warwick, ogłosił chęć ubiegania się o zwolnione przez niego miejsce w wyborach roku 2000. Gdy John Chafee zmarł niespodziewanie 24 października 1999, gubernator stanu Rhode Island Lincoln Almond wyznaczył na jego miejsce jego syna, by zasiadał w Senacie do końca kadencji. Lincoln Chafee wygrał wybory w 2000 pokonując Roberta Weyganda stosunkiem głosów 57% do 41%.

Podczas swej kadencji Chafee okazał się najbardziej liberalnym senatorem ze swojej partii (podobnie jak wcześniej jego ojciec). Często krytykował działania administracji George’a W. Busha, a po wyborach prezydenckich roku 2004 oświadczył, że nie głosował na niego, wzywając wcześniej innych republikanów, aby uczynili to samo i zamiast Busha juniora dopisali na listę (co jest możliwe w amerykańskim prawie wyborczym) byłego prezydenta George’a H.W. Busha. Był jedynym senatorem z Partii Republikańskiej który zagłosował przeciwko rezolucji dającej prezydentowi Bushowi pozwolenie na użycie siły przeciwko Irakowi. Jako jedyny także głosował przeciwko zatwierdzeniu Samuela Alito na sędziego Sądu Najwyższego.

W wyniku tych działań Chafee zaliczony został do tzw. RINO (republikanów tylko z nazwy).

W wyborach, które odbyły się 7 listopada 2006, nie odnowił mandatu. Jego następcą z Partii Demokratycznej został Sheldon Whitehouse. Mimo liberalnych poglądów i popularności w stanie Chafee przegrał, gdyż przeważająca większość wyborców w tym stanie popiera Partię Demokratyczną, a Chafee - mimo swej ówczesnej opozycji wobec przywódców Partii Republikańskiej - nadal do niej należał, co w zgodnej opinii ekspertów nie było jego atutem w tej kampanii wyborczej.

Jego kadencja upłynęła 4 stycznia 2007. Wkrótce potem opuścił szeregi Republikanów (mówiono o tym już w 2001 i 2003). Wrócił na scenę polityczną jako sprzymierzony z demokratami niezależny (jak np. niegdyś Jim Jeffords).

Chafee, poza opozycją wobec interwencji w Iraku i nominacjom sędziowskim niepopularnego, zwłaszcza w Nowej Anglii, prezydenta Busha, zajmował też wyraziste stanowisko w następujących sprawach:

  • stanowczo popierał prawo do przerywania ciąży;
  • jako jeden z nielicznych senatorów i jedyny republikanin popierał dopuszczenie możliwości legalizacji małżeństw osób tej samej płci;
  • opowiadał się za ochroną środowiska naturalnego;
  • sprzeciwiał się wprowadzonym przez Busha cięciom podatków dla najzamożniejszych;
  • sprzeciwiał się wszystkim formom kary śmierci;
  • popierał legalizację i rozwój badań nad komórkami macierzystymi w celach medycznych.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)