Linda Evangelista – Wikipedia, wolna encyklopedia

Linda Evangelista

Evangelista w sierpniu 2004
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1965 St. Catharines
Narodowość	kanadyjska
Agencja	DNA Model Management (Nowy Jork) Models 1 (Londyn) View Management (Barcelona) Priscilla’s Model Management (Sydney)[1]
Wymiary (cm)	87-61-89
Wzrost (cm)	176 cm[2]
Masa ciała (kg)	55[3]
Rozmiar ubrania	36
Rozmiar stopy	41
Kolor włosów	brązowy (naturalny)
Kolor oczu	niebieskie
Kolor skóry	biała
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Linda Evangelista (ur. 10 maja 1965 w St. Catharines w prowincji Ontario^[4]) – kanadyjska supermodelka.

Karierę w branży mody zaczęła w 1984, kiedy to podpisała kontrakt z Elite Model Management po przeprowadzce z Kanady do Nowego Jorku. W 1988, zasugerowawszy się opinią fotografa Petera Lindbergha, ścięła włosy, a krótka fryzura otrzymała na jej cześć nazwę „The Linda” i wkrótce stała się jej znakiem charakterystycznym oraz punktem wyjściowym w karierze podczas ery supermodelek. Stała się muzą fotografa Stevena Meisela^[5][6].

Uznawana za jedną z najbardziej zasłużonych i wpływowych modelek wszech czasów^[7]. Wystąpiła na ponad 700 okładkach różnorodnych magazynów mody, m.in. 24-krotnie na pierwszej stronie włoskiej edycji czasopisma Vogue. Okrzyknięto ją „kameleonem przemysłu modowego”^[8]. Była jedną z najpopularniejszych kobiet w kulturze masowej przełomu lat 80. i 90. XX wieku^[9].

W 1977, mając 12 lat, wygrała konkurs Miss Teen Niagara. Rzeczywistą karierę w modelingu rozpoczęła jednak dopiero w latach 80. Pracowała dla najbardziej luksusowych marek w świecie mody, występując na wybiegach czy uczestnicząc w kampaniach reklamowych.

W 1990 została uznana przez magazyn „People” za jedną z 50 najpiękniejszych ludzi na świecie. Po pojawieniu się wraz z Naomi Campbell, Cindy Crawford, Christy Turlington i Tatjaną Patitz na okładce styczniowego wydania brytyjskiego „Vogue” w 1990, modelki wystąpiły w teledysku George’a Michaela Freedom '90. Wkrótce zostały okrzyknięte największymi supermodelkami lat 90. XX wieku.

W 1992 wystąpiła w kolejnym teledysku George’a Michaela, do piosenki „Too Funky”. W 1994 zagrała wraz z innymi supermodelkami w filmie Prêt-à-Porter.

W 2003 otrzymała gwiazdę na Walk of Fame w Toronto w Kanadzie.

Jej twarz wielokrotnie zdobiła okładki najbardziej prestiżowych magazynów mody na świecie: „Vogue”, „Marie Claire”, „Harper’s Bazaar”, „Glamour”, „Elle”, „Numéro”, „Allure”^[1].

W 2007 wycofała się z modelingu, jednak w 2013 powróciła do branży, co zaowocowało podpisaniem nowych kontraktów z agencjami w Sydney, Nowym Jorku i Londynie, okładkami i sesjami zdjęciowymi m.in. do niemieckiego, hiszpańskiego i włoskiego wydania „Vogue’a” oraz hiszpańskiej edycji „Harper’s Bazaar”, oraz reklamą perfum dla włoskiego domu mody Moschino^[1].

W roku 2015 poddała się zabiegowi kriolipolizy, który jednak w jej przypadku zakończył się niepowodzeniem i zamiast zredukować nadmiar tkanki tłuszczowej, spowodował po paru miesiącach rzadko spotykane po tym zabiegu komplikacje, m.in. niekontrolowany przyrost tej tkanki (określany też skrótem PAH, z ang. paradoxical adipose hyperplasia). Modelka przestała pokazywać się publicznie i udzielać wywiadów. Dopiero w 2022 roku zgodziła się w rozmowie z dziennikarzami tygodnika „People” opisać swoje problemy, których doświadczała od czasu zabiegu^[10].

• Linda Evangelista w Fashion Model Directory (ang.)