Lingayen (zatoka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lingayen
Ilustracja
Wybrzeże zatoki w San Fabian
Państwo

 Filipiny

Lokalizacja

Morze Południowochińskie

Mapka zatoki
Położenie na mapie Filipin
Mapa konturowa Filipin, u góry znajduje się punkt z opisem „Lingayen”
Ziemia16°15′N 120°13′E/16,250000 120,216667

Lingayen (ang. Lingayen Gulf, filip. Golpo ng Lingayen) – zatoka Morza Południowochińskiego, u zachodniego wybrzeża wyspy Luzon, na Filipinach[1].

U wejścia, między wyspą Santiago na zachodzie a przylądkiem San Fernando na wschodzie, liczy ponad 40 km szerokości. Wcina się w głąb lądu na długość blisko 60 km[1].

U zachodniego wybrzeża zatoki znajdują się liczne wyspy, m.in. Cabarruyan (Anda), Santiago i archipelag 123 wysp Hundred Islands (park narodowy Hundred Islands)[2]. Nad południowym brzegiem zatoki położone są miasta Dagupan oraz Lingayen[1].

Podczas II wojny światowej zatoka dwukrotnie była teatrem operacji desantowych. 22 grudnia 1941 roku posłużyła za przyczółek dla wojsk japońskich, biorących udział w inwazji na Filipiny. Trzy lata później, 20 października 1944 roku lądowały tu wojska amerykańskie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Lingayen Gulf, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-06-01] (ang.).
  2. The Hundred Islands National Park. Alaminos City. [dostęp 2019-06-01]. (ang.).
  3. Lingayen Gulf, Fight for the Philippines, 1945. Australian War Memorial London. [dostęp 2019-06-01]. (ang.).