Lipodystrofia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2008-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lipodystrofia, lipoatrofia (ang. lipodystrophy) – wieloprzyczynowe zaburzenia, które charakteryzują się miejscowym lub uogólnionym zanikiem tkanki tłuszczowej.

Przykładem może być lipoatrofia poinsulinowa, czyli zanik tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzykiwania insuliny, ale może się także zdarzać w miejscach odległych. Mechanizm tego zjawiska nie jest do końca poznany, ale przypisuje się mu tło autoimmunologiczne.

Zawsze ma związek z nasileniem zjawiska insulinooporności.

Część lipodystrofii może mieć podłoże genetyczne – np. zespół Barraquera-Simonsa, zespół Seipa-Berardinelliego.

U pacjentów leczonych HAART może się rozwinąć zespół lipodystrofii HIV.

Lipodystrofia a cukrzyca

Lipodystofia jest zaburzeniem szczególnie częstym wśród osób chorych na cukrzycę. Zmiany zachodzą w obrębie miejsc, gdzie dokonywane są wstrzyknięcia. Z tego powodu lekarze zalecają, aby regularnie zmieniać miejsca iniekcji.

Jako pokazują badania, jednym z czynników wpływających na częstotliwość występowania lipodystrofii u diabetyków jest wielokrotne używanie tej samej igły podczas kolejnych wstrzyknięć. W przypadku osób używających ich tylko raz odsetek chorych, zmagających się ze zmianami, wynosi od 20 do 31%^[1]. Tymczasem używanie jednej igły więcej niż dwa razy, podnosi wartość tę do 63, a w niektórych przypadkach nawet 75%.^[2] Problem ten jest szczególnie znany w Chinach, gdzie bardzo popularne jest korzystanie z wielorazowych igieł insulinowych. Współczynnik cukrzyków, u których stwierdzono lipodystrofię wynosi ponad 60%, podczas gdy w Europie jest o połowę niższy^[1]^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Czy igły do pena są jednorazowe? [online], Igladopena [dostęp 2019-09-12] (pol.).
↑ ^a ^b KrzysztofK. Strojek KrzysztofK. i inni, Lipohypertrophy — undervalued (important) cutaneous complication of insulin therapy in diabetic patients, „Clinical Diabetology”, 4 (3), 2015, s. 104–109, DOI: 10.5603/DK.2015.0009, ISSN 2450-8187 [dostęp 2019-09-12] (pol.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[igladopena.pl-1] Czy igły do pena są jednorazowe? [online], Igladopena [dostęp 2019-09-12] (pol.).

[journals.viamedica.pl-2] KrzysztofK. Strojek KrzysztofK. i inni, Lipohypertrophy — undervalued (important) cutaneous complication of insulin therapy in diabetic patients, „Clinical Diabetology”, 4 (3), 2015, s. 104–109, DOI: 10.5603/DK.2015.0009, ISSN 2450-8187 [dostęp 2019-09-12] (pol.).

[1]

[2]