Litewsko-Polski Batalion Sił Pokojowych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Litewsko-Polski Batalion Sił Pokojowych

LITPOLBAT

Odznaka pamiątkowa
Historia
Państwo	Litwa  Polska
Sformowanie	3 marca 1997
Rozformowanie	30 czerwca 2008
Tradycje
Nadanie sztandaru	14 kwietnia 1999
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Zbigniew Sikora
Ostatni	ppłk Mirosław Polakow
Organizacja
Dyslokacja	Orzysz, Olita
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane/piechota zmotoryzowana
Skład	kompanie zmechanizowane: 1, 2, 3, 4 kompanie: dowodzenia, logistyczna plutony: rozpoznawczy, saperów

Proporczyk

Litewsko-Polski Batalion Sił Pokojowych (Litpolbat) – wielonarodowy, polsko-litewski batalion, który przeznaczony był głównie do udziału w misjach pokojowych z ramienia ONZ, NATO oraz OBWE.

Z pomysłem sformowania tej jednostki po raz pierwszy wystąpił prezydent Litwy Algirdas Brazauskas 17 lutego^[1] 1995 podczas wystąpienia w polskim Sejmie^[2]. Batalion został powołany 3 marca 1997 w Warszawie, w wyniku porozumienia podpisanego pomiędzy ministrami spraw zagranicznych Polski i Litwy. Sztab batalionu został utworzony w lutym 1998. 31 grudnia 1998 jednostka osiągnęła gotowość do działania w ramach misji pokojowych, a w 2000 roku została zaliczona do struktur Sił Szybkiego Reagowania Unii Europejskiej. W 2007 rozpoczęto jego rozformowywanie, zakończone oficjalnie 30 czerwca 2008 roku.

Oficjalnym językiem batalionu był język angielski, w praktyce żołnierze posługiwali się również swoimi językami ojczystymi. Dowódca batalionu był obierany w sposób kadencyjny – na zmianę raz oficer polski, raz litewski. Kadencja dowódcy trwała 2 lata.

Żołnierze formacji tworzących batalion pełnili służbę w pokojowych misjach w Kosowie, Syrii, Libanie, Iraku czy Afganistanie, ale w przeciwieństwie do POLUKRBAT-u, nigdy jako zwarty LITPOLBAT.

Polskie jednostki wydzielone w skład Litewsko Polskiego Batalionu Sił Pokojowych LITPOLBAT pochodziły z 4 Suwalskiej Brygady Kawalerii Pancernej im. Generała Brygady Zygmunta Podhorskiego w Orzyszu, będącej wówczas w strukturze 15 Warmińsko-Mazurskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Władysława Jagiełły w liczbie 420 żołnierzy^[1]. Natomiast litewskie w liczbie około 350 żołnierzy^[1] z Batalionu Piechoty Zmotoryzowanej im. Wielkiej Księżnej Litewskiej Biiute w Olicie, wchodzącego w skład Brygady Piechoty Zmotoryzowanej „Żelazny Wilk” z Wilna.

• Dowództwo i sztab
  • 1 kompania zmechanizowana
  • 2 kompania zmechanizowana
  • 3 kompania zmotoryzowana
  • 4 kompania zmotoryzowana
  • kompania dowodzenia
  • kompania wsparcia
  • kompania logistyczna
  • pluton rozpoznawczy
  • pluton saperów

Łącznie ok. 800 żołnierzy

• 1997–1999 – mjr/ppłk dypl. Zbigniew Sikora
• 1999–2001 – ppłk dypl. Witold Kudryk
• 2001–2003 – ppłk Vladimiras Bieliauskas
• 2003–2005 – ppłk dypl. Zbigniew Paduch
• 2005–2008 – ppłk Mirosław Polakow

W czasie wizyty Prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego na Litwie 14 kwietnia 1999, LITPOLBAT otrzymał dwa niemal identyczne sztandary^[2] – dla części polskiej na ręce majora Zbigniewa Sikory – ówczesnego dowódcy, oraz drugi – na ręce szefa sztabu batalionu – dla części litewskiej. Sztandary ufundowane zostały przez prezydentów obu państw, a wykonane w Polsce.

W czerwcu 2007 na spotkaniu ministrów obrony Polski i Litwy w Kłajpedzie, pododdziały batalionu symbolicznie zwróciły sztandary^[3]. 27 czerwca 2008 sztandar polskiej strony został przekazany do sali tradycji 15 Brygady Zmechanizowanej w Giżycku na uroczystej zbiórce rozwiązującej polską część LITPOLBAT-u.^[4]

• Polsko-Ukraiński Batalion Sił Pokojowych (POLUKRBAT)

• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 139. ISSN 1734-2317.