Ludomir Wysocki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludomir Wysocki

„Mróz”, „Piast”, „Rosa”

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1895 Żytomierz
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 1972 Poznań
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie Armia Krajowa ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Ułanów Krechowieckich 18 Pułk Ułanów Pomorskich 11 Pułk Ułanów Legionowych 26 Pułk Ułanów Wielkopolskich 4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku dowódca pułku kawalerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa bitwa pod Krechowcami II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Ludomir Wysocki, ps. „Mróz”, „Piast”, „Rosa” (ur. 21 lutego^?/5 marca 1895 w Żytomierzu zm. 6 kwietnia 1972 w Poznaniu) – pułkownik Wojska Polskiego^[1].

Urodził się 5 marca 1895 w Żytomierzu, w rodzinie Zygmunta i Malwiny. Uczęszczał do gimnazjum. W 1914 został wcielony do armii rosyjskiej. Ukończył kurs wojenny Szkoły Oficerskiej Kawalerii. Pełnił służbę w rosyjskim 10 pułku huzarów, w stopniu podporucznika^[2], od 1916 w Dywizjonie Polskich Ułanów, a w 1917 w 1 pułku ułanów. Uczestniczył w słynnej szarży pod Krechowcami. W 1 pułku ułanów Krechowieckich od 1920 dowodził szwadronem^[2]. W czerwcu 1927 został przeniesiony do 11 pułku ułanów w Ciechanowie na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego^[3], lecz w następnym miesiącu został przeniesiony do 1 puł. z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii i przydziałem do Obozu Szkolnego Kawalerii w Grudziądzu na stanowisko instruktora wyszkolenia wojskowego^[4]. W lipcu 1928 został przesunięty ze stanowiska dowódcy szwadronu na stanowisko kwatermistrza^[5], a w lipcu 1929 przesunięty na stanowisko komendanta Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii^[6]. Z dniem 5 lipca 1930 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Kawalerii do 18 pułku ułanów w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[7]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do 11 pułku ułanów na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[8]. W latach 1935–1937 był zastępcą dowódcy 26 pułku ułanów w Baranowiczach. Od lutego 1937 do września 1939 dowodził 4 pułkiem ułanów w Wilnie. Na czele tego pułku walczył w kampanii wrześniowej^[2].

Podczas okupacji w latach 1940–1943 był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej Obwodu Warszawa-Wola^[2]. Inspektor Podokręgu „Struga”, a od kwietnia 1943 komendantem Podokręgu AK „Olsztyn–Tuchola”, sprawując tę funkcję do wyzwolenia.

Do ludowego Wojska Polskiego zgłosił się w lutym 1945 obejmując stanowisko zastępcy dowódcy dywizji ds. liniowych 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii^[2]. Szef Wydziału Operacyjnego sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego Nr III w Poznaniu od kwietnia 1947, a później p.o. szefa Wydziału Szkolenia Akademii Sztabu Generalnego od lipca 1948. Przeniesiony w stan spoczynku w 1951.

6 kwietnia 1972 zmarł w Poznaniu^[2]. Pochowany na Cmentarzu na Junikowie (pole 27, kwatera D-2-1)^[9].

Był mężem Anieli z Małachowskich (1916–1991).

• podporucznik – 1914
• porucznik – 1918(?)
• rotmistrz – 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
• major – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929

• Krzyż Niepodległości (23 grudnia 1933)^[10]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie, po raz pierwszy w 1921^[11])
• Medal Wojska
• Złoty Krzyż Zasługi (12 listopada 1946)^[1]
• Srebrny Krzyż Zasługi (29 maja 1925)^[12]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Cezary Leżeński, Lesław Kukawski: O kawalerii polskiej XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 126–127. ISBN 83-04-03364-X.
• Jarosław Szlaszyński. 1 Pułk Ułanów Krechowieckich w Augustowie. „Rocznik Augustowsko-Suwalski t. VI”, s. 89–122, 2006. Suwałki: Augustowsko-Suwalskie Towarzystwo Naukowe. ISSN 1730-9875.