Ludwik, książę Burgundii (1751–1761) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwik de France

Ludwik Józef Ksawery Franciszek

Portret pędzla Jean-Martial Frédou
herb Ludwika de France, księcia Burgundii
Książę Burgundii
Okres	od 13 września 1751 do 22 marca 1761
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie
Data urodzenia	13 września 1751
Data śmierci	22 marca 1761
Przyczyna śmierci	gruźlica
Ojciec	Ludwik Ferdynand de France
Matka	Maria Józefa Wettyn
Rodzeństwo	Ludwik XVI, Ludwik XVIII, Karol X

Ludwik de France, właśc. Ludwik Józef Ksawery Franciszek (ur. 13 września 1751, zm. 22 marca 1761) – najstarszy syn Ludwika Ferdynanda de France i jego żony, Marii Józefy Wettyn.

Urodził się w Pałacu wersalskim 13 września 1751, i od urodzenia nosił tytuł księcia Burgundii. ^[1] Z okazji przyjścia na świat księcia Jean-Philippe Rameau skomponował operę Acante et Céphos^[2]. W przeciągu następnych lat urodziło się jeszcze trzech braci Ludwika – wszyscy zostali później królami Francji (jako Ludwik XVI, Ludwik XVIII i Karol X)^[1]. Książę Burgundii był uważany za najzdolniejszego z rodzeństwa^[3].

Od około 1760 roku Ludwik Józef zaczął kuleć. Przypuszczano, że upadł, ale on zaprzeczał. W końcu wyjaśnił, że popchnął go jeden z towarzyszy zabaw, i nie chciał o tym mówić, żeby jego przyjaciel nie miał kłopotów. ^[1] W międzyczasie pojawił się ropień w ranie i książę przeszedł bolesną operację, ale jego stan nie uległ poprawie^[4]. Ludwik Józef Ksawery Franciszek zmarł po straszliwych cierpieniach 22 marca 1761 w wieku 9 lat, na gruźlice nogi, a do ostatniej chwili był z nim jego młodszy brat, przyszły król Ludwik XVI^[4].