Ludwik de France (książę Burgundii) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ludwik de France

Delfin Francji
Okres	od 14 kwietnia 1711 do 18 lutego 1712
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1682 Wersal
Data śmierci	18 lutego 1712
Ojciec	Ludwik Burbon
Matka	Maria Anna Bawarska
Żona	Maria Adelajda Sabaudzka
Dzieci	Ludwik (ur. 1704), Ludwik, książę Bretanii (ur. 1707), Ludwik XV (ur. 1710)
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik de France, Mały Delfin (ur. 16 sierpnia 1682 w Wersalu, zm. 18 lutego 1712) – delfin Francji, książę Burgundii.

Ludwik urodził się jako najstarszy syn Ludwika, delfina Francji i Marii Anny Bawarskiej. Jego dziadkiem od strony ojca był Ludwik XIV, król Francji, a dziadkiem od strony matki - Ferdynand Maria, elektor Bawarii. Ludwik wychował się razem ze swoimi młodszymi braćmi; Filipem, księciem Andegawenii (późniejszym królem Hiszpanii) i Karolem, księciem Berry. Kiedy Ludwik miał 8 lat zmarła jego matka, a ojciec, mimo że bardzo popularny wśród poddanych, stronił od polityki, przebywając w zamku w Meudon razem ze swoją kochanką. Książę Burgundii był złym i aroganckim młodym człowiekiem, który nikogo się nie słuchał. Zmienił się dopiero pod wpływem swojego nauczyciela - bardzo religijnego i pobożnego arcybiskupa Cambrai, François Fénelona.

Na początku 1702 Ludwik XIV pozwolił 20-letniemu Ludwikowi brać udział w posiedzeniach rady królewskiej. W 1711 zmarł ojciec Ludwika, a książę Burgundii został nowym delfinem (następcą tronu). Aby uniknąć pomyłek zaczęto nazywać go Małym Delfinem. Ludwik znalazł się pod wpływem partii bigotów i został otoczony szczelnym kręgiem "przyjaciół" - znanych jako frakcja burgundzka (Fénélon, książę Beauvilliers, książę Chevreuse, książę Saint-Simon). Wszyscy ci arystokraci pragnęli wprowadzić reformy, które odebrałyby jak najwięcej uprawnień monarsze absolutystycznemu na rzecz ministrów i rady królewskiej. Głosili utopijną ideę monarchy kontrolowanego przez arystokrację (przedstawicieli ludu), władzy zdecentralizowanej i jak najrozleglejszych uprawnień przyznanych prowincjom. Stanowili opozycję dla Ludwika XIV, który ministrami mianował ludzi z ludu, czyli tzw. burżuazji. Książę Burgundii był pod tak wielkim wpływem frakcji, że gdyby został królem nie potrafiłby się przeciwstawić wprowadzeniu ich idei w życie.

7 grudnia 1697 Ludwik poślubił swoją kuzynkę Marię Adelajdę Sabaudzką. Maria Adelajda co najmniej cztery razy poroniła (1702, 1703, 1708, 1712), ale urodziła też trzech synów:

• Ludwika, księcia Bretanii (1704–1705), zmarł na konwulsje
• Ludwika, księcia Bretanii (1707–1712), delfina Francji przez 19 dni od 18 lutego do 8 marca 1712
• Ludwika, księcia Andegawenii (1710–1774), późniejszego króla Ludwika XV

Na początku 1712 Ludwik i jego żona zachorowali i oboje zmarli w ciągu 6 dni – Maria Adelajda 12 lutego, a Ludwik 18 lutego. Na tę samą chorobę 8 marca zmarł Ludwik, książę Bretanii. Przedwczesna śmierć Ludwika pozbawiła bigotów wszelkich nadziei, a większość przyjaciół księcia zmarła niedługo po nim.

W tej sytuacji następcą tronu francuskiego został zaledwie dwuletni Ludwik, książę Andegawenii, który następnie został królem po śmierci swojego pradziadka Ludwika XIV w 1715. Podczas rządów regencyjnych w czasie jego małoletności wprowadzono w życie kilka idei bigotów. Zrezygnowano z nich już w 1718 i na powrót wprowadzono styl rządów Ludwika XIV - absolutyzm.