Luigi Ercolani – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia | 17 października 1758 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 grudnia 1825 |
Prefekt ds. ekonomicznych Kongregacji Rozkrzewiania Wiary | |
Okres sprawowania | 1818–1825 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat | 1816/1817 |
Kreacja kardynalska | 8 marca 1816 |
Kościół tytularny |
Luigi Ercolani (ur. 17 października 1758 w Foligno, zm. 10 grudnia 1825 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 17 października 1758 roku w Foligno, jako syn Ascania Ercolaniego i Lucrezii Cirocchi[1]. Studiował na Collegio Nazareno oraz Papieskiej Akademii Kościelnej[1]. Po śmierci braci odziedziczył pokaźną fortunę[1]. Pozostał bezżenny, jednak prowadził światowe życie, specjalizując się w ekonomii[1]. Pod koniec XVIII wieku wstąpił na służbę papieską, zajmując się finansami kościelnymi[1]. Podczas francuskiej okupacji Rzymu udał się do Perugii, a w 1814 roku został skarbnikiem generalnym Kamery Apostolskiej i prałatem Jego Świątobliwości[1]. W 1816 albo 1817 roku przyjął święcenia kapłańskie. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała diakona została ogłoszona na konsystorzu 22 lipca i nadano mu diakonię S. Marci[2]. 14 kwietnia 1817 roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera pro hac vice[2]. Rok później został prefektem ds. ekonomicznych Kongregacji Rozkrzewiania Wiary[1]. Zmarł 10 grudnia 1825 roku w Rzymie[1].