Maimu Berg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maimu Berg

Leen Kaiste

Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1945 Tallinn
Narodowość	estońska
Alma Mater	Uniwersytet w Tartu
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons

Maimu Berg, pseudonim „Leen Kaiste” (ur. 27 sierpnia 1945 w Tallinnie) – estońska krytyczka literacka, redaktorka, pisarka, felietonistka i tłumaczka.

Maimu Berg urodziła się 27 sierpnia 1945 w Tallinie, w rodzinie intelektualnej^[1]. Tam też w 1963 ukończyła szkołę średnią. W 1968 ukończyła studia filologiczne na Uniwersytecie w Tartu i kolejno w 1986 studia dziennikarskie. W latach 1969–1974 pracowała w bibliotece uniwersyteckiej w Tartu, w latach 1974–1990 była redaktorką magazynu „Siluett”, a w latach 1990–1991 redagowała czasopismo „Keel ja Kirjandus”. W 1991 była sekretarką Soome Instituut, a w latach 1999-2000 redaktorką naczelną magazynu „Elukiri”. W latach 90. pracowała także jako dziennikarka telewizyjna i pisała kolumny dla dzienników niemieckich i fińskich. Przez pewien czas mieszkała w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Była członkinią i założycielką tallińskiej grupy literackiej Wellesto w 1988. Od 1990 jest członkinią Estońskiego Związku Pisarzy. Była też aktywna w polityce. W latach 2002–2006 należało do Eestimaa Rahvaliit, dopóki nie przeszła do Partii Socjaldemokratycznej w 2006.^[1]

Maimu Berg zadebiutowała opowiadaniem w czasopiśmie „Noorus” w 1969, wydanym pod pseudonimem „Leen Kaiste”^[1]. Pierwszą książkę, powieść historyczną Kirjutajad. Seisab üksi mäe peal, wydała w 1987, w wieku 42 lat. W 1991 opublikowała tom opowiadań On läinud: lugusid ja kunstmuinasjutte. Najważniejszymi dziełami Berg są powieści, w których przekracza granicę kulturową: Ma armastasin venelast (1994) i Ära (1999). Pisarka porusza w nich ówczesny temat tabu – złożone relacje osobiste w wieloetnicznym społeczeństwie. Akcja pierwszej powieści rozgrywa się w ostatnich latach Związku Radzieckiego, w drugiej opisuje życie w sowieckiej Estonii w latach 60. oraz próby Estończyków w znalezieniu drogi na Zachód^[2]. Proza Berg jest prosta i emocjonalna, skoncentrowana na problemach miłości i ludzkiej świadomości. Realizm i szczegółowość tekstów pisarki powodują, iż jest ona postrzegana jako jedna z autorów estońskich najlepiej kreujących rzeczywistość^[3].

Maimu Berg jest autorką wielu artykułów, felietonów i recenzji książek, a także tłumaczką, głównie z języka fińskiego. Została uhonorowana nagrodą za tłumaczenie Aleksandra Kurtny w 2008 za twórcze tłumaczenia dramatu fińskiego. Jest honorową członkinią Związku Pisarzy Fińskich. Jej zainteresowanie teatrem zaowocowało powstaniem sztuk, które doczekały się swoich premier teatralnych i zostały przetłumaczone na kilka języków^[1][2].

• Kirjutajad. Seisab üksi mäe peal, 1987
• On läinud: lugusid ja kunstmuinasjutte, 1991
• Ma armastasin venelast, 1994
• Mina, moeajakirjanik, 1996
• Seisab üksi mäe peal, 1998
• Ära, 1999
• Tants lahkunud isaga: vaateid Eesti ellu, 2003
• Rokokoo daam. Minu elu temaga. Vanad lood, 2005
• Unustatud inimesed, 2007
• Vene rulett. Euroopasse, Euroopasse, 2008
• Armastuse valem, 2008
• Moemaja, 2012
• Hitler Mustjalas, 2016
• Salong, 2017
• Vanaisa, 2018
• Meeta ja õigus, 2018
• Meie hingede võlad, 2018

• Keskaja naine, Päivi Setälä, 1999
• Antiikaja naine, Päivi Setälä, 2001
• President Konstantin Päts, Martti Turtola, 2003
• Renessansiaja naine, Päivi Setälä, 2005
• Kindral Johan Laidoner ja Eesti Vabariigi hukk 1939–1940, Martti Turtola, 2008
• Mina, Katariina, Laila Hirvisaari, 2013
• Meie, Keisrinna, Laila Hirvisaari, 2013