Majątek osobisty (prawo) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Majątek osobisty – w rozumieniu polskiego Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego występujący w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej majątek należący do wyłącznie jednego małżonka.

Ustawodawca nie definiuje majątku osobistego; wylicza jedynie, jakie przedmioty majątkowe wchodzą w jego skład. Są to:

• przedmioty majątkowe nabyte przed ustanowieniem wspólności ustawowej,
• przedmioty osobistego użytku,
• odszkodowania uzyskane za wyrządzoną szkodę cielesną oraz zadośćuczynienia,
• przedmioty uzyskane tytułem darowizny, legatu, dziedziczenia,
• prawa niezbywalne,
• nagrody za indywidualne osiągnięcia,
• prawa indywidualne jak np. prawo autorskie^[1].

W razie powstania przesłanek odpowiedzialności za wierzytelności wyróżniane są trzy sytuacje:

• zobowiązania zaciągnięte na rzecz utrzymania rodziny – odpowiedzialność solidarna współmałżonków (wierzyciel może się zaspokoić z majątku odrębnego dłużnika oraz majątku wspólnego),
• inne zobowiązania – w razie zgody współmałżonka odpowiedzialność solidarna, w razie braku zgody – odpowiedzialność majątkiem odrębnym dłużnika,
• zobowiązania dotyczące przedmiotów majątku odrębnego i zaciągnięte przed ustanowieniem wspólności ustawowej – możliwość zaspokojenia się z majątku odrębnego dłużnika, jego wynagrodzenia za pracę i innych dochodów.

• Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2023 r. poz. 2809)
• Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016. ISBN 978-83-255-8393-4. Brak numerów stron w książce