Majordom (średniowiecze) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Majordom (łac. maiordomus, staropol. domarad, czyli starszy domu) – w średniowiecznej Europie urzędnik zarządzający dworem możnowładcy, marszałek dworu. Do jego obowiązków należało ściąganie podatków, dowodzenie wojskiem królewskim i przewodnictwo sądowi pałacowemu.

W państwie Franków za czasów dynastii Merowingów patrymonialne pojmowanie władzy przez władców państwa Franków spowodowało umocnienie się pozycji majordomów, a w końcu przejęcie przez Pepina Krótkiego władzy – od jego koronacji w 751 roku urząd ten przestał istnieć.

Majordomowie Austrazji

[edytuj | edytuj kod]

Majordomowie Neustrii

[edytuj | edytuj kod]

Majordomowie Burgundii

[edytuj | edytuj kod]