Maksymilian Koczur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maksymilian Koczur

Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1885 Jaworzno
Data i miejsce śmierci	7 września 1963 Katowice
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	architekt
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Maksymilian Jan Stefan Koczur (ur. 26 grudnia 1885 w Jaworznie, zm. 7 września 1963 w Katowicach^[1]) – polski architekt, inżynier budownictwa.

Studiował na Politechnice Lwowskiej^[2], po ukończeniu nauki i otrzymaniu certyfikatu architekta w 1922 otworzył własne biuro architektoniczne przy ulicy Tadeusza Romanowicza 6, a następnie przy ulicy Wałowej 3^[3]. W 1930 wszedł w skład zespołu architektów projektujących Kolonię Profesorską w lwowskiej dzielnicy Krzywczyce.

W wyborach samorządowych z 21 maja 1939 ubiegał się o mandat radnego Rady Miasta Lwowa startując z Listy Chrześcijańsko-Narodowej i został zastępcą radnego S. Kistryna^[4].

Po wysiedleniu Polaków ze Lwowa znalazł się we Wrocławiu, gdzie wykładał na Wydziale Budownictwa Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie uczył organizacji budowy^[5]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

• Kolonia Profesorska w dzielnicy Krzywczyce /1930/;
• Bloki mieszkalne przy ulicy Stryjskiej dla Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych we Lwowie
• Przebudowa kamienicy przy ulicy Piekarskiej 13 /1931/;

• Srebrny Krzyż Zasługi (1938)^[6].