French
DeutschMalwina Wojtulewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Malwina Sobierajska (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Informacje klubowe | |
| Klub | |
| Odznaczenia | |
  | |
Malwina Katarzyna Wojtulewicz (ur. 22 kwietnia 1985 w Białymstoku) – polska lekkoatletka specjalizująca się w rzucie młotem, trener.
Była[1] trenerka mistrza olimpijskiego (Tokio 2020) Wojciecha Nowickiego oraz wicemistrzyni świata (Doha 2019) Joanny Fiodorow.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Medalistka juniorskich i młodzieżowych mistrzostw Polski (U20 i U23). Trzy razy w karierze stawała na podium młodzieżowych mistrzostw Polski – zdobyła jedno złoto (Kraków 2005, w finale pokonała Anitę Włodarczyk) oraz dwa brązy (Toruń 2006 i Słupsk 2007). Podczas treningu 2 marca 2013 uległa wypadkowi, uderzona została 7-kilogramowym młotem w plecy. Skutki uderzenia spowodowały poważne obrażenia ciała (uszkodzona łopatka, staw barkowy, żebra oraz płuca). Tomasz Rębisz oddał brązowy medal londyńskich igrzysk paraolimpijskich na rzecz aukcji "Medal dla Malwiny"[2]. Po ciężkiej operacji uratowano życie zawodniczki[3]. Wypadek spowodował zakończenie kariery sportowej[4].
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Klubową pracę trenerską rozpoczęła w Podlasiu Białystok trenując młociarzy m.in. od 2013 Wojciecha Nowickiego, który w 2015 na mistrzostwach świata w Pekinie zdobył brązowy medal[5]. Brązowe medale zdobywał później także w 2016 na Igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro oraz na dwóch kolejnych mistrzostwach świata (Londyn 2017, Doha 2019). W 2018 został mistrzem Europy (Berlin), a w 2021 w Tokio mistrzem olimpijskim, ustanawiając nowy rekord życiowy 82,52 m (3. wynik w historii polskiej lekkoatletyki).
Trenowała również Joannę Fiodorow (od 2018), która w 2019 w Doha została wicemistrzynią świata.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Mieszka w Czarnej Białostockiej. Mąż – Grzegorz, synowie; Filip i Cyprian.
Rekordy życiowe
[edytuj | edytuj kod]- rzut młotem – 67.38 m (17 maja 2008, Białystok)
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2015) za wybitne zasługi dla rozwoju kultury fizycznej, za osiągnięcia w pracy trenerskiej)[6][7].
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2021) za wybitne osiągnięcia w pracy szkoleniowej i trenerskiej, za zasługi dla rozwoju i upowszechniania sportu)[8]
- Trenerka Roku 2015 – laureatka 15. edycji konkursu (w dyscyplinach indywidualnych) organizowanego przez Komisję Sportu Kobiet PKOl[9].
- „Najlepszy szkoleniowiec regionu 2015 w dyscyplinach indywidualnych” – tytuł przyznany przez 20. Podlaską Radę Olimpijską w Białymstoku[10].
- Wielka Honorowa Nagroda Sportowa za 2019 rok[11].
- Trenerka Roku 2019 v laureatka 19. edycji konkursu organizowanego przez Komisję Sportu Kobiet PKOl[12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polski mistrz olimpijski "zmusił" Fiodorow do zmiany planów [online], www.polsatsport.pl, 13 września 2022 [dostęp 2022-07-15] (pol.).
- ↑ Tomasz Rębisz przekazał medal paraolimpijski na licytację. sport.pl/, 2013-04-22. [dostęp 2016-11-13]. (pol.).
- ↑ Majewski i Małachowski wylicytowali medal, by pomóc byłej młociarce. sport.pl/lekkoatletyka/, 2013-05-06. [dostęp 2016-11-13]. (pol.).
- ↑ Agnieszka Litorowicz-Siegert: Malwina Sobierajska. Wypadek zmienił wszystko. ciekawostki-abc-rodziny.pl/. [dostęp 2016-11-15]. (pol.).
- ↑ Tadeusz Kądziela, Radosław Leniarski: Wojciech Nowicki: Jestem takim trochę odmieńcem. sport.pl, 2015-08-24. [dostęp 2016-11-11]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 21.
- ↑ Odznaczenia z okazji Narodowego Święta Niepodległości. prezydent.pl, 2015-11-11. [dostęp 2018-02-15].
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 1023.
- ↑ Malwina Wojtulewicz-Sobierajska laureatką konkursu Trenerka Roku. bialystok.sport.pl/, 2016-04-28. [dostęp 2016-11-15]. (pol.).
- ↑ Jubileuszowa Podlaska Gala. olimpijski.pl/, 2016-02-03. [dostęp 2016-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)]. (pol.).
- ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa
- ↑ Malwina Wojtulewicz-Sobierajska Trenerką Roku 2019
|
