Manju-ji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Manju-ji
万寿寺

万寿禅寺 Manju-zendera

Główne wejście do świątyni
Państwo	Japonia
Miejscowość	Kioto
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Właściciel	rinzai
Prowincja	Prefektura Kioto
Typ zakonu	męski
Materiał budowlany	drewno, cegła, kamień
Data budowy	II poł. XIII wieku
Położenie na mapie Kioto Manju-ji 万寿寺
Położenie na mapie Japonii Manju-ji 万寿寺
Położenie na mapie prefektury Kioto Manju-ji 万寿寺
34°58′52″N 135°46′16″E/34,981172 135,771147
Multimedia w Wikimedia Commons

Manju-ji (jap. 万寿寺) – klasztor szkoły zen rinzai w Kioto w Japonii.

Klasztor powstał w drugiej połowie XIII wieku w rejonie Higashiyamy w Kioto.

Na początku XIV wieku opatem klasztoru był Kōhō Kennichi (1241–1316) i w 1303 roku spotkał się tu ze swoim uczniem Musō Sosekim (1275–1351). W tym samym okresie do tego klasztoru przybył Shūhō Myōchō, który pod kierunkiem Kōhō rozpoczął swoją monastyczną karierę^[1].

W 1305 roku na zaproszenie cesarza Kameyamy przybył do Kioto Nampo Jōmyō (1235–1308) i został opatem Manju-ji. Z tego okresu pochodzi jego zbiór tekstów Manju-ji goroku. Tutaj jego uczniem był Shūhō Myōchō (1282–1338)^[2].

Klasztor ten był z reguły liczony jako jissetsu (dziesięć świątyń), ale np. w ostatnim zestawieniu dokonanym w 1386 roku za panowania sioguna Yoshimitsu Ashikagi (1358–1408) znalazł się wśród pięciu klasztorów gozan w Kioto na piątym miejscu, jednak nigdy nie był tak ważny jak inne klasztory z tej listy^[a][3].

W klasztorze znajduje się wielki posąg buddy Amidy oraz kolekcja sztuki związanej z buddyzmem ezoterycznym.

Obecnie ten mały klasztor jest filią Tōfuku-ji.

• Kyōto-fu, Kyōto-shi, Higashiyama-ku, Honmachi 15-chōme, 786 萬寿寺

• Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.