Marcin Wrona (reżyser) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marcin Wrona
Ilustracja
Marcin Wrona (2012)
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1973
Tarnów

Data i miejsce śmierci

19 września 2015
Gdynia

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

2001–2015

Grób Marcina Wrony na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Marcin Stefan Wrona (ur. 25 marca 1973 w Tarnowie, zm. 19 września 2015 w Gdyni[1]) – polski reżyser oraz producent filmowy, telewizyjny i teatralny, scenarzysta. Członek Europejskiej i Polskiej Akademii Filmowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo uprawiał koszykówkę. Był członkiem juniorskiej kadry Polski[2]. W barwach Unii Tarnów w latach 1989–1992 rozegrał 8 meczów w ówczesnej II lidze[3]. Ze względów zdrowotnych zakończył karierę sportową[2].

Został absolwentem filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ukończył Mistrzowską Szkołę Reżyserii Andrzeja Wajdy oraz Binger Film Institute w Amsterdamie (2005).

Od 2006 był nauczycielem akademickim i nauczał reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, w 2010 uzyskał stopień doktora sztuk filmowych w oparciu o film Moja krew[4].

Ze swoim studenckim filmem Człowiek magnes (2001) odwiedził około 100 międzynarodowych festiwali otrzymując wiele nagród. Na wielu z nich film zdobył uznanie, m.in. na Tribeca Film Festival w kategorii Najlepszy Film Studencki. Kolejny film krótkometrażowy Telefono (2004), został doceniony przez Pedro Almodovara i dołączony do hiszpańskiego wydania kolekcji DVD tego reżysera[5].

Jego debiutancki film Moja krew miał premierę na Festiwalu Filmowym w Rzymie (2009). Film otrzymał Nagrodę Dziennikarzy i Nagrodę za najlepszy scenariusz na Festiwalu Debiutów w Koszalinie, a także Główną Nagrodę polskiej edycji konkursu Hartley-Merril (2007) oraz Trzecią Nagrodę w Międzynarodowym Finale Konkursu Hartley-Merril w Cannes (2007, tytuł roboczy: Tamagotchi). Film był pokazywany na wielu festiwalach i otrzymał nagrody m.in. w Nikozji i Avance.

Drugi pełnometrażowy film fabularny Chrzest (2010) miał europejską premierę na MFF w San Sebastián, światową na MFF w Toronto oraz polską podczas WFF. Film otrzymał Srebrne Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Gdynia (2010) oraz wiele innych nagród na międzynarodowych festiwalach, m.in.: Grand Prix w Mons Love IFF (2011, Belgia) oraz w Pradze na Febiofest (2011), a także Grand Prix OFF Plus Camera w Krakowie (2011) i nagrodę w Reykjavíku (2010). Film ma dystrybucję kinową m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, Rumunii, na Węgrzech i w Hiszpanii.

Nad filmem Demon (2015, koprodukcja polsko-izraelska) pracował z Itayem Tiranem w roli głównej.

W telewizji wyreżyserował kilka spektakli, m.in. Kolekcję według Harolda Pintera (2006), Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej z Magdaleną Cielecką w roli głównej (2013), a także przedstawienia Pasożyt (2003) oraz Doktor Halina (Scena Faktu, 2008). Reżyserował też seriale (Lekarze, Ratownicy).

Zajmował się także reżyserią teatralną. W 2004 wyreżyserował spektakl Uwięzieni w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, w 2013 musical Chopin musi umrzeć wystawiony równolegle w Warszawie i Londynie.

Zmarł 19 września 2015, podczas trwającego wówczas Festiwalu Filmowego w Gdyni, w którym brał udział jego film Demon. O godz. 5.30 w jednym z hoteli w Gdyni ciało reżysera znalazła jego żona. Marcin Wrona popełnił samobójstwo poprzez powieszenie[6][7]. Został pochowany 24 września 2015 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[8] (kwatera D-5-26)[9].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł reżyser Marcin Wrona. festiwalgdynia.pl. [dostęp 2015-09-19]. (pol.).
  2. a b Aleksandra Różdżyńska: Marcin Wrona: „Obsesyjnie lubię film”. pisf.pl, 2010-02-11. [dostęp 2015-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-18)]. (pol.).
  3. Marcin Wrona. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2015-09-19]. (pol.).
  4. Marcin Wrona, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-03-22].
  5. Ola Salwa: Marcin Wrona: kino służy do pokazywania niewidzialnego. Magazyn Filmowy SFP, 50/2015, 2015-12-19. [dostęp 2021-08-31]. (pol.).
  6. dt, PAP: Marcin Wrona nie żyje. Ciało reżysera znaleziono w hotelu. wyborcza.pl, 2015-09-19. [dostęp 2015-09-19]. (pol.).
  7. Marcin Wrona nie żyje. Są już wyniki sekcji zwłok. onet.pl, 2015-09-21. [dostęp 2015-09-21]. (pol.).
  8. Pogrzeb Marcina Wrony odbędzie się czwartek. onet.pl, 2015-09-22. [dostęp 2015-09-22]. (pol.).
  9. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  10. Marcin Wrona. filmpolski.pl. [dostęp 2021-08-31]. (pol.).
  11. ROJST'97. wysokieobcasy.pl, 2021-06-24. [dostęp 2021-08-31]. (pol.).
  12. Elissa Gootman, Elvis Mitchell: Just to the North of Ground Zero, a Tribute in Light Sabers. nytimes.com, 2002-05-13. [dostęp 2021-08-31]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]