French
DeutschMaria Franciszka Sabaudzka (1914–2001) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Maria Franciszka Anna Romana Sabaudzka | |
| Maria Francesca Anna Romana di Savoia[1] | |
 | |
.svg) Wielki herb Króla Włoch (1890-1946) | |
| Jej Królewska Wysokość Księżniczka Włoch[2] Księżna Parmy | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci | Guy Sykstus Robert Ludwik Wiktor |
| Odznaczenia | |
   | |
Maria Franciszka Anna Romana Sabaudzka (wł. Maria Francesca Anna Romana) (ur. 26 grudnia 1914 w Rzymie, zm. 4 grudnia 2001 w Mandelieu-la-Napoule)[11][12][5] – księżniczka Włoch, Etiopii i Albanii oraz poprzez małżeństwo księżna Parmy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wyszła za mąż 23 stycznia 1939 roku[3][4][5][6][7][8][9][10][13][14][15], w kaplicy Pawła na Kwirynale w Rzymie, za Ludwika Karola Burbona(wł.), (ur. 5 grudnia 1899 w Schwarzau am Steinfeld, Austro-Węgry, obecnie Austria, – zm. 4 grudnia 1967 Mandelieu-la-Napoule, Francja)[11], syna Roberta I Burbona księcia Parmy i Marii Antoniny Braganza, infantki Portugalii. Ludwik był młodszym bratem Zyty Burbon-Parmeńskiej, ostatniej cesarzowej Austrii i królowej Węgier. Małżeństwo to przypieczętowało pojednaniem rywalizujących rodzin królewskich[3]. Młoda para została przyjęta przez papieża Piusa XI na 15 minutowej audiencji prywatnej bezpośrednio po ceremonii zaślubin. Maria skorzystała z przywileju białego stroju przysługującego włoskim księżnym z domu panującego[15].
Maria bardzo często brała udział w królewskich uroczystościach i imprezach, zawsze pokazując, uczucia miłosierdzia i miłości ojczyzny. Niektóre zdjęcia przedstawiają ją z ojcem na polach bitew pokrzepiających młodych poborowych[4].
Była zawsze bardzo popularna, i w Rzymie istnieje do dzisiaj szkoła jej imienia[3][4].
W 1943 roku została internowana w niemieckim obozie koncentracyjnym, z dwojgiem dzieci i mężem. W 1945 roku wyzwoliły ich wojska anglo-amerykanie i powrócili do Włoch[3][4][13]. Po referendum, które zniosło monarchię, przeniosła się do Mandelieu[3][4].
W 1967 roku owdowiała[16] i od tego czasu zniknęła prawie całkowicie z życia publicznego, z wyjątkiem pogrzebu brata Humberta, w 1983[3][4]. Kolejnym ciosem dla niej była śmierć pierworodnego syna Guya w 1991 roku[3][4][17].
Wnuki kilka razy próbowały ją przekonać do napisania pamiętników, ale ona odrzuciła wszystkie oferty – nie chciała pisać o cierpieniach lat spędzonych w niemieckim obozie koncentracyjnym[3][4].
Potomkowie
[edytuj | edytuj kod]Małżeństwo miało czworo dzieci[3][4][7]:
- Gwidon Sykstus Ludwik Robert Wiktor (fr. Guy Sixte Louis Robert Victor) Burbon-Parma (1940–1991)[2].
- Remigiusz Franciszek (fr. Rémy François) Burbon-Parma (1942)[2].
- Chantal Maria (fr. Chantal Marie) Burbon-Parma (1946)[2].
- Jan Bernard Remigiusz (fr. Jean Bernard Rémy) Burbon-Parma (1961).
Rodowód[5][6][7]
[edytuj | edytuj kod]| Karol Albert Sabaudzki | ||||||||||||
| Wiktor Emanuel II | ||||||||||||
| Maria Teresa Toskańska | ||||||||||||
| Humbert I | ||||||||||||
| Rajner Józef Habsburg-Lotaryński | ||||||||||||
| Maria Adelajda Habsburg-Lotaryńska | ||||||||||||
| Maria Elżbieta Sabaudzka | ||||||||||||
| Wiktor Emanuel III | ||||||||||||
| Karol Albert Sabaudzki | ||||||||||||
| Ferdinand Sabaudzki-Genua | ||||||||||||
| Maria Teresa Toskańska | ||||||||||||
| Małgorzata Sabaudzka-Genua | ||||||||||||
| Jan Saksoński | ||||||||||||
| Elżbieta Saksońska | ||||||||||||
| Amelia Augusta Wittelsbach | ||||||||||||
| Maria Franciszka Sabaudzka | ||||||||||||
| Stanisław Petrović-Njegoš | ||||||||||||
| Mirosław Petrović-Njegoš | ||||||||||||
| Krystyna Vrbitsa | ||||||||||||
| Mikołaj I Czarnogórski | ||||||||||||
| Smok Marcinowicz | ||||||||||||
| Anastazja Marcinowicz | ||||||||||||
| Stanisława Marcinowicz | ||||||||||||
| Helena Czarnogórska | ||||||||||||
| Piotr Perkov Vukotić | ||||||||||||
| Piotr Vukotić | ||||||||||||
| Stanisława Milicz | ||||||||||||
| Milena Vukotić | ||||||||||||
| Tadeusz Vervodić | ||||||||||||
| Helena Vervodić | ||||||||||||
| Milica Pavičević | ||||||||||||
Ordery i tytuły honorowe[11]
[edytuj | edytuj kod]
Dama Wielkiego Krzyża Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch)[12][5]
Dama Orderu Krzyża Gwiaździstego (Austro-Węgry)[11][12][5]
Dama Wielkiego Krzyża Łaski i Dewocji Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos, i z Malty[11][12][5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jirí Louda, Michael MacLagan: Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe. Wyd. 2. Londyn, Wielka Brytania: Little, Brown and Company, 1999. Cytat: table 122. (ang.).
- ↑ a b c d C. Arnold McNaughton: A Royal Genealogy, in 3 volumes. T. 1. Londyn, Wielka Brytania: Garnstone Press, 1973, s. 449.
- ↑ a b c d e f g h i j mp: Le figlie di re Vittorio Emanuele III e della regina Elena Le 4 principesse italiane: Iolanda, Mafalda, Giovanna e Maria. 2013-07-11. [dostęp 2016-05-27]. (wł.).
- ↑ a b c d e f g h i j Jennifertudor: Maria Francesca di Savoia, La principessa che fu internata in un campo di concentramento. 2012-02-09. [dostęp 2016-05-27]. (wł.).
- ↑ a b c d e f g h La Società Genealogia Italiana (autor zbiorowy): Enciclopedia genealogica del Mediterraneo. [dostęp 2016-05-27]. (wł.).
- ↑ a b c Davide Shamà: GENEALOGIE DELLE FAMIGLIE NOBILI ITALIANE. [dostęp 2016-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-08)]. (wł.).
- ↑ a b c d (autor zbiorowy): The Peerage. 2005-06-21. [dostęp 2016-05-27]. (ang.).
- ↑ a b Marcellus Donald R. von Redlich: Pedigrees of Some of the Emperor Charlemagne’s Descendants. T. I. Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 1941, s. 75. Cytat: reprint 2012. (ang.).
- ↑ a b Noah Gregory Tutak (redaktor): GENi. 2014-10-29. [dostęp 2016-05-27].
- ↑ a b Leonardo ADV S.r.l. (autor zbiorowy): Cronologia. [dostęp 2016-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-07)]. (wł.).
- ↑ a b c d e Royal House of Italy. chivalricorders.org. [dostęp 2015-06-24]. (ang.).
- ↑ a b c d Revolvy (autor zbiorowy): Revolvy. [dostęp 2016-06-07]. (ang.).
- ↑ a b nieznany: Albero Genealogico dal 1630 al 1946. [dostęp 2016-05-27]. (wł.).
- ↑ Ofir Friedman (redaktor): GENi. 2014-12-15. [dostęp 2016-05-27].
- ↑ a b Arnaldo Cortesi. ITALIAN PRINCESS MARRIED IN ROME; ROYAL NEWLYWEDS. „The New York Times”, s. 1, 1939-01-24. New York City: The New York Times Company. ISSN 0362-4331. OCLC 1645522. [dostęp 2016-06-08]. (ang.).
- ↑ (autor zbiorowy): The Peerage. 2003-05-10. [dostęp 2016-05-27]. (ang.).
- ↑ MUORE IL PRINCIPE GUY BORBONE ERA NIPOTE DI VITTORIO EMANUELE. „La Repubblica”, 1991-03-15. Milano: Divisione Stampa Nazionale – Gruppo Editoriale L’Espresso Spa – P.Iva 00906801006. [dostęp 2016-05-27]. (wł.).