Maria Ludwika De Angelis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiona
Maria Ludwika De Angelis

Antonina De Angelis

misjonarka
Data i miejsce urodzenia	24 października 1880 San Gregorio k. L’Aquila (Włochy)
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1962 La Plata (Argentyna)
Czczona przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	3 października 2004 Watykan, Plac Świętego Piotra przez Jana Pawła II
Wspomnienie	25 lutego

Maria Ludwika De Angelis, właśc. wł. Antonina De Angelis^[1] (ur. 24 października 1880 w San Gregorio k. L’Aquila we Włoszech, zm. 25 lutego 1962 w La Plata w Argentynie) – włoska zakonnica i misjonarka, błogosławiona Kościoła rzymskokatolickiego.

Urodziła się w małej wiosce San Gregorio jako pierwsza z ośmiorga dzieci swoich rodziców. 14 listopada 1904 roku wstąpiła do zgromadzenia Córek Matki Bożej Miłosierdzia, gdzie przyjęła imiona Maria Ludwika. Pierwsza lata spędziła w miejscowości Riviera Ligure.

Pod koniec roku 1907 wysłano ją z misją do Argentyny. Tam rozpoczęła pracę w La Plata w szpitalu dziecięcym, najpierw jako kucharka, następnie jako przełożona wspólnoty i jej administratorka. Założyła sanatorium dla dzieci w Mar del Plata i ośrodek duszpasterski w City Bell.

Zmarła 25 lutego 1962 roku w opinii świętości.

Została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w dniu 3 października 2004 roku.

• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wstawiennictwo świętych

• Bł. Maria Ludwika De Angelis. opoka.org.pl. [dostęp 2012-03-03].