Maria Wolska-Berezowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maria Wolska-Berezowska, h. Jelita^[1] (ur. 25 września 1901 w Lublinie, zm. 8 września 1985 w Warszawie)^[1] – polska malarka, graficzka i ceramiczka.

Była córką Mieczysława Saryusza-Wolskiego i Stanisławy Wiktorii Julii z d. Bierzyńskiej.

Studiowała filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Następnie uczyła się malarstwa i rysunku w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a malarstwa freskowego i grafiki w szkole Blanki Mercère. Należała do Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików „Ryt” i Grupy Akwarelistów. W 1937 wzięła udział w wystawie „Łowiectwo w sztuce polskiej”, zorganizowanej przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie^[2]. Natomiast w 1939 uczestniczyła w stołecznej wystawie „Świat kobiety”^[3].

W latach okupacji niemieckiej doskonaliła technikę drzeworytu na kursach konspiracyjnych prowadzonych przez Adama Półtawskiego. Należała wówczas do podziemnego Koła Miłośników Grafiki i Ekslibrisu. Wstąpiła także do Armii Krajowej.

Po zakończeniu II wojny światowej pokazała w 1946 swoje prace w Wolnym Salonie na Festiwalu Sztuki w Lublinie^[4]. Niedługo później nawiązała współpracę z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego. Kierowała nim Wanda Telakowska, dzięki zabiegom której, wraz z grupą artystów została skierowana do fabryki fajansu we Włocławku w celu zapoznania się z technikami ceramicznymi i podwyższenia poziomu artystycznego wzornictwa produkowanego asortymentu. Oprócz niej jeździli tam również Henryk Gaczyński, Wanda Manteuffel, Maria Gralewska i Marta Podoska-Koch. Regularne pobyty we Włocławku zaowocowały współpracą i przeprowadzanymi razem zajęciami warsztatowymi oraz nieco wymuszonymi, wyjazdowymi relacjami towarzyskimi. W rezultacie powołali nieformalną „Grupę Pięciu Ceramików”^[5]. W 1974 doszło do założenia już oficjalnej, ogólnopolskiej Grupy Twórczej „Keramos”. Od ok. 1950 zajmowała się już tylko ceramiką i malarstwem freskowym.

Była żoną Cezarego Berezowskiego – prawnika i profesora Uniwersytetu Warszawskiego. Miała z nim syna – Andrzeja (1925–1970) i córkę – Martę, po mężu Rudzką^[1].

• Św. Hubert, 1939 – akwatinta
• Sobótki, 1939 – akwaforta z akwatintą
• Teka Ruiny Warszawy, 1946
  • Ulica Mazowiecka
  • Ulica Nowy Świat
  • Plac Małachowskiego
• Teka Stary Lublin
  • Ulica Cyrulicza
  • Dom na Złotej
  • Kościół Dominikanów

• Kinkiet, lata 50.
• Patera z osiemnastowiecznym wizerunkiem Domu Kata w Koszalinie, 1973

• Wolny Salon, 1946 – katalog wystawy

• Maria Berezowska (Wolska), Geni
• Maria Wolska-Berezowska, Genealogia Polaków