Marian Karczmarczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marian Karczmarczyk

Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1938 Komarów
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	fraszka, aforyzm, literatura dziecięca, proza
Ważne dzieła
wszystkie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Marian Karczmarczyk (ur. 10 kwietnia 1938 w Komarowie^[1]) – fraszkopisarz, aforysta, autor humoresek, prozy poetyckiej i wierszy dla dzieci.

Urodził się 10 kwietnia 1938 w Komarowie. Debiutował na łamach prasy w 1957. W latach 1964–1972 związany z Korespondencyjnym Klubem Młodych Pisarzy w Lublinie, od 1988 w Krajowym Klubie Literackim przy Scenie Ludowej w Krakowie. Członek Związku Literatów Polskich. Mieszka w Zamościu.

Wydał 12 tomików:

• Róża i kolce (1983),
• I pod gruszą Ewy kuszą (1993),
• Co kto ma (1993),
• Myśli i myślątka (1997),
• Prośba (1997),
• Dziwak (2000),
• Młyn drwin (2001),
• Promień uśmiechu (2002),
• Dziewica i inne opowiastki (2005),
• Lis, kura i pies (2006),
• Spacer z myślami (2007),
• Przez półwiecze z fraszką (2007),
• Z bliska po pyskach (2010),
• Płciowy zawrót głowy (2012),
• Grzechy i grzeszki i... (2013).

Jego utwory znalazły się w 32 antologiach, m.in.:

• Kuszenie na karuzelę (Łódź 1983);
• Współczesna aforystyka polska (Łódź);
• Okruchy chleba (Wrocław 1992);
• Aforystykon (Opole 1992);
• O miłości wszelakiej (Wrocław 1995);
• Wielka encyklopedia aforyzmów (Wrocław 1996);
• Aforyzmy kulinarne i biesiadne (Kielce 1997);
• Z kobietą nie ma żartu (Warszawa 2000);
• Kuchnia polityczna (Poznań 2001);
• Potęga myśli (Katowice 2002);
• Fraszki polskie (Kęty 2002);
• Zamojszczyzna w poezji i obrazie (Lublin 2004);
• Z fraszką przez stulecie (Kęty 2005);
• Księga aforyzmów (Warszawa 2005);
• Wielka księga myśli polskiej (Warszawa 2005);
• Księga fraszek (Chorzów 2006);
• Jak ojczyźnie służyć: antologia poezji patriotycznej pisarzy związanych z Lubelszczyzną (Lublin 2009)

Publikował na łamach m.in.: Karuzeli, Przekroju, Szpilek, Kameny, Tygodnika Kulturalnego, Żyjmy dłużej, Gromady - Rolnika Polskiego, Gospodyni, Zarzewia, Nowej wsi, Wieści, Głos Młodzieży, Prób literackich, Kultury i Życia, Niedzieli, Kuriera Lubelskiego, Dziennika Wschodniego, Zamojskiego Kwartalnika Kulturalnego, Tygodnika Zamojskiego, Tygodnika Chełmskiego, Świerszczyka, Misia, Kroniki Tygodnia. Jest stałym współpracownikiem Gazety Zamojskiej. Doczekał się licznych przedruków w czasopismach zagranicznych. Przez kilka lat współpracował z redakcją audycji Kiermasz pod kogutkiem w Rozgłośni Ogólnopolskiej Polskiego Radia w Warszawie.

Był nagradzany w wielu konkursach literackich w regionie i kraju, m.in.: wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie im. J.I.Kraszewskiego w Białej Podlaskiej, wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim w Łomży, pięć nagród i wyróżnień w konkursach na Poetycki Utwór Religijny w Kurii Biskupiej w Lublinie grand prix w Turnieju Satyrycznym w WDK Zamość, cztery nagrody w konkursach im. E. Szelburg-Zarembiny w Chełmie. Uhonorowany nagrodą im. Oskara Kolberga i nagrodą Wojewody Zamojskiego. I nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. St. Jerzego Leca. W 2011 otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Zamość, a 9 maja 2012 Marszałek Województwa Lubelskiego przyznał mu Nagrodę Kulturalną Województwa Lubelskiego. Decyzją Kapituły Wawrzynu Literackiego w Warszawie podjętą w dniu 3 maja 2012 – otrzymał Brązowy Wawrzyn Literacki za całokształt twórczości. Odznaczony Srebrnym i dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi.

• Daniel Czubara: Aforyzmy z notatnika Mariana Karczmarczyka. 2014-12-11. [dostęp 2016-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-25)]. (pol.).
• Teresa Madej: Prześmiewca Marian Karczmarczyk. 2010-08-05. [dostęp 2016-05-09]. (pol.).
• Teresa Madej: Przez półwiecze z fraszką - Marian Karczmarczyk na Gwiazdkę. 2007-12-28. [dostęp 2016-05-09]. (pol.).
• Teresa Madej: Mariana Karczmarczyka zaduma nad erotyką. 2012-04-17. [dostęp 2016-05-09]. (pol.).