Marianna Staśkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marianna Staśkiewicz

Data i miejsce urodzenia	1928 Zalesie
Data śmierci	18 października 2022
Zawód, zajęcie	twórczyni ludowa, poetka, koronczarka
Narodowość	polska
Odznaczenia

Marianna Staśkiewicz (ur. 1 sierpnia 1928 w Zalesiu^[1], zm. 18 października 2022^[2]) – kurpiowska twórczyni ludowa z Puszczy Zielonej, koronczarka, poetka^[1].

Córka Ignacego i Ewy z domu Samsel małżonków Kolimagów^[1]. Zamieszkała i osiadła na stałe w Kadzidle. Absolwentka szkoły podstawowej i różnorodnych kursów: dla sprzedawców, kroju i szycia oraz przysposobienia rolniczego^[3]. Prowadziła gospodarstwo rolne i domowe, szyła i tkała na krosnach^[4]. Wyszła za mąż za Stanisława Staśkiewicza, wychowała sześcioro dzieci: Bożenę, Janinę, Mariana, Tadeusza, Andrzeja i Adama^[1]. Podjęła się pracy w izbie porodowej w Kadzidle jako salowa oraz w sklepie gminnej spółdzielni jako ekspedientka^[3]. W 1988 przeszła na emeryturę^[1].

Twórczością artystyczną i ludową zajęła się po ukończeniu 50 roku życia^[4]. W latach 80. XX wieku zaczęła pisać wiersze, gawędy i scenariusze sztuk, używając gwary kurpiowskiej^[1]. Pisząc, odnosi się do osobistych doświadczeń. W jej utworach dominuje motyw Boga, pracy, cierpienia, ale też radości. Tomik jej wierszy pt. Poziewaj zieterecku. Wiersze kurpiowskie został wydany w 2007 przez Urząd Gminy w Kadzidle^[3][4][5]. Jest autorką wierszy i utworów, które zostały zamieszczone m.in. w czasopismach i gazetach: „Twórczość Ludowa”, „Kurpie”, „Kurier Ostrołęcki”, a także publikacjach Poetycki Almanach Kurpiowszczyzny (2000) i Palma kurpiowska w poezji ludowej (2004). Jej wspomnienia opublikowano w zbiorowej pracy Losy Kurpiów – sukcesy i porażki, którą wydano w 2000^[1][3].

Jest uznaną twórczynią w dziedzinie plastyki obrzędowej i koronkarstwa. Wykonuje tradycyjne palmy, kwiaty z bibuły, bukiety i kierce, które pozyskały do swych zbiorów Skansen Kurpiowski im. Adama Chętnika w Nowogrodzie, Państwowe Muzeum Etnograficznym w Warszawie, Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce oraz Muzeum Etnograficzne im. Marii Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu. Tworzy unikalne koronkowe formy przestrzenne takie jak: dzbanuszki, koszyczki, zwierzątka, drzewa, postacie świętych, sceny biblijne^[3]. Wykonuje szydełkowe anioły, figury Matki Bożej, papieża, ale też bociany, kurki czy sceny z postaciami Kurpiów^[4].

W 1981 dołączyła do zespołu folklorystycznego „Kurpianka – Cepelia”. Współtworzyła jego repertuar, pisała scenariusze widowisk obrzędowych. Jest uznaną gawędziarką^[4]. Od 1995 należy do Sekcji Literatury Ludowej Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Uczestniczyła w spotkaniach z dziećmi w szkołach. Jest członkinią zespołu „Kurpiowskie Serce”, który działa przy Klubie Seniora w Kadzidle^[1].

Uczestniczyła w wielu konkursach, m.in. Konkursie Literackim im. Jana Pocka w Lublinie, w regionalnych konkursach poetyckich w Kadzidle, Czarni i Ostrołęce^[3].

Na temat artystki powstała praca dyplomowa pt. Marianna Staśkiewicz – Poetka i twórczyni z Kadzidła^[4].

• Nagroda Prezesa Związku Kurpiów „Kurpik 2004” w kategorii Twórczość ludowa^[6]
• Nagroda Starosty Ostrołęckiego w 2005^[7]
• Nagroda Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego „Kurpianka” w Kadzidle w 2006^[3]
• Nagroda Wójta Gminy Kadzidło^[3]
• Odznaka „Zasłużony dla Kultury Polskiej” w 2008^[3]
• Nagroda im. Oskara Kolberga w 2010^[3]
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2013^[8]
• Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”^[4]
• XXIII edycja Nagroda Marszałka Województwa Mazowieckiego 2022 (pośmiertnie)^[9].

• Film o Mariannie Staśkiewicz z Kadzidła przygotowany przez Urząd Gminy Kadzidło.