Marmit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marmit (garniec lodowcowy) – zagłębienie eworsyjne w formie cylindra o wygładzonych ścianach i zaokrąglonym dnie, wyżłobione w litej skale pod ciałem lodowca przez wody subglacjalne lub też przez wody supraglacjalne, spadające w głąb lodowca młynem lodowcowym i wprawiające w ruch wirowy kamienie znajdujące się na dnie tego zagłębienia^[1]. Marmity rozwijają się z reguły w lokalnych zagłębieniach lub szczelinach skały i mogą osiągać głębokość kilkunastu metrów^[2].